Kimi zaman ''Doğa Ana'' sınıyor bizi kimi zaman da büyük silahları olan devletler! Ülke olarak gündemimiz deprem olduğu için 3. Dünya Savaşı''nın adımlarını atmaya çalışan ülkelerin hareketlerini yakından takip edemiyoruz.

İnsanlığın nasıl olup da kendisini tüketmek adına böylesine istekli bir şekilde çalışmasını anlamak mümkün değil.

Hayallerimizi ve umutlarımızı pek de yüksek tutmadığımız yılın ikinci ayında yaşanan depremden sonra geleceğe dair beklentilerimizin hepsi uçup gitti. İnsan gibi yaşamak adına ne varsa birer birer ardımızda bırakıyoruz. Yaşanan son depremle birlikte artık nefes almanın yettiği bir duruma geldik.

Hayatımızın merkezine çöreklenen kötücül havayı daha kötü bir havayla unuttuğumuz bir süreçten geçiyoruz. İnsanlık bir sınava mı tabi tutuluyor yoksa topyekûn bir işleyiş değişikliği için anlaşmaya mı varıldı bunu karanlığın sonundaki güneşi görüp çevremize bakma fırsatımız olduğu zaman söyleyeceğiz.

Dünyanın her yerinden uzatılan yardım elleriyle doğrulmaya çalışırken ayrıştırmanın ve ayrımcılığın ne kadar da yıkıcı bir şey olduğunu anlama fırsatı bulduk.

Öyle zamanlardan geçiyoruz ki herkesin yardıma ne kadar muhtaç olduğunu ve yalnız başına sorunların üstesinden gelmekte ne kadar zorlandığını anladık.

Tek başımıza altından kalkamayacağımız felaketleri yaşıyoruz.

Hiç kimsenin birbirini anlamaya çalışmadığı bir ortamdan sıyrılıp yüzümüzü huzurlu günlere çevirmek istesek de uzman görüşlerine kulak verdiğimizde bu pek mümkün değilmiş gibi duruyor.

Neredeyse hiç kimsenin ağzından güzel birkaç söz dökülmüyor şu sıralar. Kayıpların ve acıların altında kalmışlığımız kimileri için hiç bitmeyecek bunu bilmek belki de hayata dair en acı ders!

Oysa zamanında herkesin kapısının önünü süpürmesi gerektiği düşüncesiyle hareket etseydik, bireysel sorumluluklarımızı yerine getirseydik biraz daha pozitif bir şekilde bakabilirdik geleceğe.

Hayatımızın kontrolünün elimizin altından kayıp gittiğini görüyor ve hiçbir şey yapamadan izliyoruz.

Yaşadığımız kötü günleri atlatmak ve akıl sağlığımızı da koruyabilmek adına birbirimize daha çok sarılmalı ve ortak bir bilinçle hareket etmeyi öğrenmeliyiz. Korkuları, hüznü, hedefleri ortak bir coğrafyanın insanları olduğumuz bilinciyle doğru hareket etmeliyiz.

Böylece ülkemizi yeniden ve daha sağlam bir şekilde inşa edebiliriz.