İnsanoğlunun bir şeyleri değiştirebilme gücünün elinden alındığı zamanları yaşıyor gibiyiz.

Adeta gücün karanlık tarafı hepimizi mağaralara geri sokmak istiyor ve ‘ateşi bulursanız hayatta kalabilirsiniz’ dercesine yanı başımızda durmakta.

Büyük umutlarla başladığımız 2023 yılının son aylarını yaşarken, bu seneye de krizler sorunlar ve savaş damga vurdu şeklinde konuşuyoruz.

Kış mevsimini ise nasıl atlatacağımız düşüncesi şimdiden karabasan gibi üzerimize çöktü.

Her ne kadar savaşlar, kıtlıklar ve çaresiz salgınlar yaşamış dedelerimiz, ninelerimiz kadar zor zamanlardan geçmiyor olsak da eldeki bu kadar imkânı düşünecek olursak başımızın tepesinde sallanmaya devam eden krizler de hiç azalmıyor aksine artış eğiliminde…

Kimsenin birbiriyle uzlaşamadığı her yeni başlayan günle birlikte işlemekte olan sistemlerin bozulmaya başladığı bir kâbusun içindeyiz.

Uyanmak istiyoruz ancak bedenimiz yıllardır aynı şeyleri yaşamaktan öylesine bıkmış ki tepki veremiyor olup bitene… Kâbusun yavaş yavaş beynimizi ele geçirdiğini fark ediyoruz.

‘En kötüsü daha olmadı’ yazılarını arıyor gözlerimiz hiç değilse içinde bulunduğumuz anda halen nefes alınacak bir umut kaldığını duymak istercesine.

Sabahın köründe başlayan koşturma gecenin bir yarısı mutsuz bir şekilde başınızı yastığa koymanızla bitiyor. Ya da alacakaranlık filmlerinde olduğu gibi yeni başlıyor.

Gelişen teknoloji özgürlüklerin ve mutluluğun daha çok artmasını sağlamak yerine şiddet görüntülerini bir noktadan başka bir noktaya taşıyan araçlar haline geldi.

Önümüzü, telefon ya da televizyon ekranlarından görmeye çalışıyoruz ve oralar da çoktan kötücül güçler tarafından ele geçirildiğinden ne yapacağımızı bilmez bir halde oradan oraya savruluyoruz.

Yani çepeçevre bir umutsuzluk bulutu üzerimize çöreklenmiş ve önümüzü görmemizi engelleyecek kadar da kötü…

İleride bizleri kurtarmak için bekleyenler olduğu ümidiyle avazımız çıktığı kadar bağırıyor ve yoğun bulutların ötesinde mavi bir gökyüzünün bizleri beklediğini umuyoruz.

Çevremizdeki herkes teslim olmamak ve sonuna kadar savaşmak gerektiğini söylüyor olsa da bunun için ayağa kalkmaya çalıştığımızda hiç ummadığımız bir yerden gelen darbeyle kendimizi yeniden yere düşmüş bir halde buluyoruz.

Hayallerimizi kaybettik ve yerine yenisini koymak için yeterli enerjiyi kendimizde bulamıyoruz. Bilim insanları alternatif enerji kaynakları aramaya hız vermiş durumdayken biz insanlar yaşam enerjimizi kaybetmiş durumdayız.