Zaman ilerledikçe teknoloji gelişip, dünya daha küçük bir yer olmaya başladıkça milyonların yüreğinde yarına dair güzel umutlar filizleniyor! Sanıyorsun ki herkes el ele tutuşup barış ve kardeşlik şarkıları söyleyecek ve kötü günleri geride bırakmak adına el ele çalışacak. Çünkü her zaman yazılıp çizildiği gibi ölümlü dünyanın fani bedenleri olarak verdiğimiz zararların sonuçları çok korkunç olabiliyor.

Ama işte tüm bu bilgilerin ve kötü tecrübelerin ışığında dünya yeni bir kaosun içinde oradan oraya savruluyor. Kendi ülkesinin insanlarının tepkilerine bile aldırmayan bir yönetim masum sivillerin üzerine ölüm yağdırıyor.

Tam bu kaosun içerisinden yapılan canlı bağlantıları izliyoruz haberlerde! Ukrayna''da mahsur kalan Türk vatandaşlarının açıklamalarını görüyoruz, çaresizliklerine tanıklık ediyoruz. Bu arada sosyal medyada bir grup insan, şu ya da bu sebeple kaosun yaşandığı ülkelere yerleşmiş vatandaşların eski paylaşımlarını bulup onları linç etme çabasıyla hareket ediyor. Sonu ölüm olan bir konuda bile nefret ve kin kusmaya devam ediyoruz!

Öfkemiz dinmiyor, bitmiyor... Yaşamak ve yaşatmak üzerine kurulması gereken düzenlere halen çok uzağız! İnsan öldürerek huzur bulmaya, gücünü korumaya çalışan zihniyetlerin hükmettiği 2022 dünyasında yapılan onlarca bilimsel araştırmanın ne kadar da gereksiz harcamalar olduğunu düşünüyor insan...

Mars''ta su bulmanın, yaşanabilir yeni gezegenler keşfetmenin peşindeki bir grup insanın karşısında gökyüzünden masumların üzerine bombalar yağdırabilen bir sistem görüyoruz...

Modern dünyada yapılan her eylemin makul bir sebebi bulunuyor! Kötülüklerin yaşanmaması adına kurulan topluluklar bile işlevsellikten uzak! Sosyal medya paylaşımları arasında AHBAP Derneği''ne ait satırlara rastlıyorum...

"AHBAP olarak Ukrayna''ya 5 tır insani yardım kararı aldık. Yardım malzemesi taşıyan tırlar 2-3 gün içinde yola çıkacak"

Küçük de olsa bir çaba görmek, insanlık adına atılmış bir adıma rastlamak bu kaosun içinde ruhuma iyi geliyor. Nereye gideceği kestirilemeyen bu karamsar bulutların arasından sızan bir ışık hüzmesi gibi...

Geçmişimizden ders almıyoruz, bunu daha önceki yazılarımda da defalarca yazdım... Üzerine yazılan onlarca kitaba, ne kadar kötü olduğunu gösteren yüzlerce, binlerce film ve belgesele rağmen halen savaş çıkarmayı, başka ülkelerin sınırlarından içeriye askeri birlik göndermeyi bir çözüm olarak görüyoruz.

İyi şeyler söylemek, gelecek adına umut veren ifadeler kullanmak gün geçtikçe zorlaşıyor. Modern insan kendisinden uzakta olduğu sürece yaşanan hiçbir felaketi umursamayacak bir hale geldi. Günü kurtarmak yetiyor, uzaklardakilere ne olduğu pek de umurumuzda olmuyor.