Gündemden sosyal medya vasıtasıyla haberdar olduğumuz, piyano çalan kurye ile karne hediyesi olarak et alınan öğrenci arasında gündemini belirlemeye çalıştığımız ülkede eşitlik kavramının altı gün geçtikçe boşalmakta.

Hayata ve geleceğe iyimser bakmak eşitliğin yok olduğu bir coğrafyada elimizdeki tek dayanak noktası…

Her akşam haberleri izlemek için ekran karşısına geçen milyonlar, farklı haberlerle karşılaşıyor. Eskiden memleketin birkaç yerinden gelen ve bizleri kahreden haberler şimdilerde ne gazetelerin 3. sayfalarına ne de ana haber bültenlerinin bir bölümüne sığıyor.

Gündelik hayatın sancıları içerisinde para kazanmaya çalışan makineler haline geldik ve tek bir düşüncemiz olunca da cebimizi doyurmaya çalışırken ruhumuzu aç bıraktık.

Eşitsizlik ilk olarak kendisini açlık başlığı altında gösterdi. Eğitimde, sağlıkta, sokakta her yerde eşitsizlik rüzgârına kapıldık gidiyoruz.

Eşitsizlik hemen her türlü formda karşımıza çıkarken, ruhumuzun karanlığı da gün be gün artmakta... Sanki birileri gazetenin 3. Sayfasını koparmış da memleketi buna sarmış gibi bir hal var.

Yaşanan eşitsizliğin pek çok türüyle karşılaşınca bunlara bakış açımız da değişmeye başladı. Bu kadar çok olunca hayata dair planlarımız ve ümitlerimiz de birer birer kaybolup gidiyor.

Oysa eskiden eşitsizliğin kötü olduğunu biliyor ve bunun kontrol altına alınmaması halinde her canlının başına geleceğini düşünebiliyorduk. Ama kontrol altında tutmayı başaramadık…

Eşitsizlik yaşantımızın her anında günlük bir rutin haline gelmiş gibi…

Aslında hep oradaymış ama bizler bir şekilde bundan uzak kalmayı başarmışız gibi, fakat zamanla çoğalmış ve şimdi önüne geleni etkisi altına alıyor. İşte ya da gündelik hayatta bunu iliklerine kadar hissediyor.

Ruhumuza iyi gelen şeyler bulalım, adli olayların tarafı olmadan bir an önce eski saygılı ve huzurlu günlerimize dönelim.

Aksi halde gündemi her geçen saniye daha da korkutucu haberlerle şekillenen bir coğrafyada bizler de eşitsizlikten nasibimizi alabiliriz.