Toplum olarak her zaman işin dönülmez noktaya gelmesini bekliyor ve sonra harekete geçiyoruz. Böyle davranmanın bize vereceği zararları biliyor ancak bunu hayatımızın neredeyse hiçbir alanında ön plana koymuyoruz.

Eğer ki hayatımızı tehdit edecek ve bizleri zora sokacak bir tehlike varsa, yapmamız gereken bu tehlike dallanıp budaklanmadan önüne geçmek ve köprüden önceki son çıkışı kaçırmamak olmalıdır.

Özellikle tıp alanında hayat kurtaran erken tanı ve tedavinin öneminin altını çizmek gerek. Bunu yaşantımızın her alanına uygulamamız gereken bir hayat dersi olarak görmeliyiz.

Erken döneminde farkedilen ağır bir hastalığa kolay bir şekilde müdahale edip bedenimize kalıcı zararlar vermesine engel oluyoruz.

Tıp penceresinden baktığımızda ne kadar da önemli bir kavram! Düşünsenize belki de sizi hayattan koparacak çapta önemli bir hastalığı erken tanı sayesinde daha başlangıç aşamasındayken yok etme şansı buluyorsunuz…

Yaşanılan her türlü felaketi şu ya da bu şekilde deneyimleyen bir coğrafyada yaşarken neden bunlardan kurtulmak adına önlem alınmaz ve her türlü sorun doğrudan halka yansıtılır anlamak mümkün değil.

Bu sebeple verdiğimiz kararların küçük büyük olduğunu düşünmeden bizlere en faydalı olanı seçecek şekilde hareket etmeliyiz.

Olacakları doğru tahmin etmek önceden kestirmek ne kadar mümkün bilinmez ama yayılan sinyalleri doğru izlemek bu konuda büyük önem taşıyor.

Seçimlerimizi yaparken sadece kendimizi değil bizden sonra gelecekleri de düşünerek hareket etmeliyiz.

Yıkıcı sonuçlara yol açacak kararları büyük bir rahatlıkla ve anlık hislerle almak çok tehlikeli sonuçlar ortaya çıkarabilir.

Yanlış kararlarda ısrar eder ve son fırsatları da bonkörce harcarsak bir daha geriye dönüş mümkün olmayabilir.

Kendimizi televizyonda gördüğümüz savaş bataklığının içinde debelenirken bulabiliriz.

İşte bir kez daha köprüden önce son çıkışı karşımızda görüyor ve bu gerçekle önemli bir karar vermeye çalışıyoruz.

Son çıkışı kaçırmamak adına tek yapmamız gereken bolca düşünmek ve çevremize iyice bakmak.