2023 yılının sonuna gelirken geriye dönüp baktığımızda dünyanın ve Türkiye’nin pek çok zor sınavdan geçtiğini gördük. Hemen her sene yaşanan doğal felaketlerin sayısındaki artışlar geleceğe dair korkularımızı daha da üst sıralara çıkarıyor gibi…
İnsanlar geleceklerini böylesine kavgalarla ve krizlerle harcarken gerçekten de her jenerasyonun kendisine has sorunları olması dünyanın bir kanunu adeta!
Gelişen teknoloji özgürlüklerin ve mutluluğun daha çok artmasını sağlamak yerine şiddet görüntülerini bir noktadan başka bir noktaya taşıyan araçlar haline geldi.
Gezegenin sürekliliğini sağlamaya aday isimlerin teknoloji patronlarından çıkması bizleri nasıl bir geleceğin beklediğini işaret etmesi açısından önem taşıyor.
Dolu dolu bir Elon Musk senesini geride bırakmaya hazırlanırken önümüzdeki yıllarda bu ismi daha çok duyacağımız kesin…
Bir tanesini bitirip yeni bir kâbusa uyandığınızda artık her şey anlamını yitiriyor ve teslimiyet işte tam da o zaman başlıyor.
Her ne kadar Dünya Savaşı görmüş dedelerimiz, ninelerimiz kadar zor zamanlardan geçmiyor olsak da eldeki bu kadar imkânı düşünecek olursak başımızın tepesinde sallanmaya devam eden krizler de hiç azalmıyor aksine artış eğiliminde…
Hiç şüphesiz ki bu zor zamanları hızlıca geçmek ve güzel bir geleceğe uyanmak istiyoruz ancak bedenimiz yıllardır aynı şeyleri yaşamaktan öylesine bıkmış ki tepki veremiyor olup bitene…
İnsanoğlunun bir şeyleri değiştirebilme gücünün elinden alındığı anları yaşıyor gibiyiz. Adeta gücün karanlık tarafı hepimizi mağaralara geri sokmak istiyor ve ateşi bulursanız hayatta kalabilirsiniz dercesine yanı başımızda durmakta.
Sabahın köründe başlayan koşturmanın gecenin bir yarısı mutsuz bir şekilde başınızı yastığa koymanızla bitiyor. Ya da alacakaranlık filmlerinde olduğu gibi yeni başlıyor.
Öylesine yoğun bir sis bulutunun içindeyiz ki önümüzü, telefon ya da televizyon ekranlarından görmeye çalışıyoruz ve oralar da çoktan kötücül güçler tarafından ele geçirildiğinden ne yapacağımızı bilmez bir halde oradan oraya savruluyoruz.
Bu bir kişiye ya da kuruma karşı teslimiyet olmuyor aslında sadece ve sadece gündelik yaşantının anlamsız dişlileri arasına katılmak şeklinde oluyor.
Bilinçsiz robotlar gibi bizlere biçilmiş görevleri yerine getirip akşam da şarj istasyonumuzda ertesi günün görevleri için hazırlıyoruz kendimizi.
Devasa bir yapının içindeki en küçük yapıtaşları olarak büyük olayların içinde yer alıyor ancak bunların ne kadarında katkımız olduğunu anlamadan komutları yerine getiriyoruz.
