Haklı olduğun bir konuda sesini duyurmak kimi zaman son derece zor bir şey olabilir. Nüfusu 8 milyarı bulmuş bir gezegende sadece bir avuç insanın seslerini duyurma çabası onları kimi zaman hiç de tasvip edilmeyen hareketler yapmaya itebilir.

Gündemi takip ediyorsanız ''İklim Aktivistleri''nin yaptıkları eylemlere işaret ettiğimi anlayacaktır. Dünyanın farklı noktalarındaki müzelerde ortaya çıkan ve insanlığın ortak mirası olan sanat eserlerine hoyratça saldıran gençlerden bahsediyorum.

Gezegeni gelecek nesillere daha yaşanabilir bir şekilde bırakmanın özlemeni duyan insanlardan kurulmuş bir topluluk olsa da bunu anlatış tarzları kimi zaman o kadar rahatsız edici boyutlara varıyor ki konuya en kayıtsız kalanlar bile ''orada ne yapmak istiyorlar?'' sorusunu yöneltiyor istemsizce.

Temelde ses getirmek amacıyla hareket ettiklerini, önlerine gelen her türlü sanat eserini kirletmekten çekinmediklerini görünce anlıyoruz. Ancak kendi aralarında bu sesin daha ne kadar yükselmesi ya da ne şekilde yükselmesi gerektiğini konuşmanın vakti geldi de geçiyor.

Kısa bir süre içerisinde pek çok sanat eserine benzer türde saldırılar yapan ''Last Generation'' grubundan dört aktivist, ABD''li sanatçı Warhol''un retrospektifine ev sahipliği yapan Fabbrica del Vapore kültür merkezinde sergilenen renkli 1979 model BMW M1 aracının üzerine sekiz kilo un dökerken merkezin güvenlik görevlileri de onları uzaklaştırmaya çalıştı.

Yaşanan arbede televizyon ekranlarına yansırken aslında aktivist grup bir kez daha amacına ulaşmış oldu.

Yaptıkları eylemi; "Toplumumuzun değerlerinin ikiyüzlülüğünü vurgulamak için sanat eserleri hedef alındı. Doğanın eserlerinin, ekosistemlerin ve kendi yaşamımızın gerçekten yıkıma uğramasına kayıtsız kalırken sanat eserlerinin hasar alıyormuş gibi görünmesine mi öfkeleniyoruz cidden?" sözleriyle savunmaya çalışsalar da bu eserleri üreten zihinlerin de doğanın birer harikası ve onun parçası olduğunu görmezden geldi.

İnsanlık bir yandan yaşantısını sürdürmek adına gezegeni hoyratça kirletmeye ve yok etmeye devam ederken bir yandan da bu tarz toplulukların seslerini duyurma çabaları altında verdikleri zararları konuşuyor.

Ne kadar uğraşırsak uğraşalım büyük çapta bir dönüşüm sağlayacak hareketi dünya uluslarında göremiyoruz. Şimdiye kadar üretebildiğimiz fikirler, laboratuvarda yapay et üretmek ve ilk örneği 1835 yılında ortaya çıkan elektrikli arabaya sarılmak.

Tablolara çorba, tasarım arabalara un atmaktan öte bir hareket gösterebilmek adına dünyaya en çok zarar veren bizlerin yani insanların biraz geri çekilip doğa ananın yaşamasına, derin derin nefes almasına izin vermemiz gerekiyor.

Hayatı ve doğayı seviyoruz deyip onu kendi çıkarlarımız doğrultusunda dizayn etmeye çalışmak onun ölümünü hızlandırmaktan öte bir sonuca varmayacak.