Tüm dünyanın dertlerine ek ekonomik olarak da pek keyifli olmayan yılları geride bırakıp 2022''ye başlarken en azından biraz daha sakin bir başlangıç yapmayı umduk insanlık olarak. Çünkü buna ihtiyacımız vardı. Ama olmadı! Yeni yıla da onlarca sorunla başladık. Yılın ortasına geldiğimizde durumun bazı yönlerden daha da kötüye gittiğini söylemek karamsarlıktan ziyade gerçekçilik olacaktır.

Yeni yıla dair hayallerimizi sıralarken bu sene için pek de büyük hedefler koymamıştık kendimize! İki senedir peşimizi bırakmayan koronavirüs yeni varyantlarıyla hayatı bize zehir etmeyi sürdürürken küresel ısınmanın sonuçları ve doğa ananın her geçen gün bizlere verdiği mesajların daha da sertleşmesiyle birlikte insanlar yemek kriziyle karşı karşıya kalacakları günü beklemeye başladı. Hatta bazı yönlerden bu krizleri görmeye başladık bile...

Koronavirüsü sadece bir iki ay önce öylesine büyük bir hızla attık ki hayatımızdan, şimdilerde kış mevsimiyle birlikte yine maskeli günlere döneceğimize dair haberler ruhumuzu darlamakta…

Rusya ve Ukrayna arasında yaşananlar şimdilerde gazetelerin en birinci haberleri olmasa da dünyanın bir kesimi bu gerçekle yüzleşmeye devam etmekte…

İnsanoğlu görünen o ki her yeni yılla birlikte beklenti seviyesini daha da aşağı çekmek zorunda kalacak! Her ne kadar internet sayesinde her türlü bilgiye ve görüntüye kolayca ulaşıyor olsak da bunlar, umursamaz varlıklar olmamıza yol açtı. Ne yaşananlardan ders aldık ne de bir başkasının yaşadığı acıları umursar olduk.

Adeta üç maymunu oynamayı kendimize yeni bir hayat felsefesi edinmiş gibi davranıyoruz!

Yanımızdan akıp giden protestolar, kitlelerin hayatını ilgilendiren kararlar alan insanların yaptıkları açıklamalar bizlerin pek de ilgisini çekmiyor. Birçoğuna kafamızı çevirip bakmıyoruz bile…

Yediğimiz yemeğin, içtiğimiz suyun yok olacağını söyleyen onlarca habere rağmen kılımızı bile kıpırdatmadan öylece bakıyoruz.

Bilim insanları sonumuzun hızla gelmekte olduğunu bas bas bağırmasına rağmen üç maymunu oynamakta ısrar ediyoruz. Yanımızdan geçip gider diye düşünüyoruz belki de…

Oysa dünyanın bir yerinde ormanlar yok edilirken başka bir yerinde açlıktan yüzlerce yaşam son buluyor. Bir başka ülkede uzak menzilli füzeler denenirken hemen yanı başımızdaki coğrafyalarda insanlar sokaklarda yaşama savaşı veriyor.

Çevresel felaketler için de sonuçlarının yüzlerce yıl sonra gerçekleşeceği söyleniyordu ancak daha geçen sene Türkiye''nin yarısı susuzlukla sınandı.

Biz bu yaşananlara gözlerimiz kapalı ve kulaklarımız sağırmış gibi yaklaşmaya devam edersek önümüzdeki yılların da heyecan ve umutla dolu olmayacağını tahmin etmek zor olmasa gerek…