Hayal, soyut bir kavramdır. Hayal etmek, insanın beyninde geliştirdiği duygu, düşünce ve geleceği canlandırmaktır diyebiliriz. Hayal etmenin hem bedeli sıfırdır hem de getirisi paha biçilemez… Hayal etmek insana umut verir, güçlendirir. İşte tam da bu yüzden yaş ve sınır tanımaz. Gündelik yaşam içerisinde hayallerini öteleyen ya da yaşamayı bir türlü beceremeyen milyonlarca insan var.

Belki de sırf bu yüzden hayat her geçen gün daha yaşanmaz bir hale bürünüyor. Çünkü hayallerle dolu dünyamızda hedeflerimize bir türlü ulaşamıyoruz. Türlü çeşitli zorluklarla karşılaştığımızda belki de ilk vazgeçtiğimiz hayallerimiz oluyor. Kimi zaman çok sert bir kararla hayallerimizi öldürmeyi tercih ederken kimi zaman da bana bu yazıyı kaleme aldıran emekli biyoloji öğretmeni Nejla Hanım gibi onları bir kenarda saklayıp zamanı gelince tüm heyecanımızla sarılmamız gerektiğini hatırlıyoruz.

Hayal, bir insanın iç dünyasıdır. Yapmak istediği şeyler, umutları, bütün benliğidir. Hayal kurmayı bilmeyen bir insan, nasıl yaşayacağını da bilmiyordur.

Hayallerinize çelik zincir vurup hayal dünyanızı kapatırsanız, hayat size zindan olur. Umut olmaz yaşayış olmaz. Bir bakıma depresyona girer hatta delirirsiniz. Bir düşünsenize hayalsiz bir dünya; her gün aynı şeyi robot gibi tekrarlıyorsunuz. Sabah kalkıp giyiniyorsunuz, bir şeylerle uğraşıyorsunuz. Ertesi gün yine aynı şeyler. Ama hayaller olunca her gün yeni ufuklar keşfediyorsunuz. Farklı düşüncelerle yaşıyorsunuz. Hayal bir insanın kalbi, aklı, mantığı tamamen kendisidir.

İşte tam da bu yüzden hayaller 'emekli' olmuyor. Her zaman bir kenarda sizin onu yeniden fark etmenizi bekliyor. Ankara'da, 60 yaşındaki emekli biyoloji öğretmeni Nejla Güneş hayallerine yeniden sarılmayı tercih etmiş bir isim...

1978 yılında babasının sağlık sorunu nedeniyle mülakatı kaçırdığı için giremediği Görsel Sanatlar Bölümü'nü 38 yıl sonra okudu. Gazi Üniversitesi Sanat ve Tasarım Fakültesi Görsel Sanatlar Bölümü'nü geçen yıl 1'incilikle bitiren emekli öğretmen, hedefinin atölye açarak bilgilerini öğrencilerine aktarmak olduğunu söylüyor.

Nejla öğretmen yıllar sonra kavuştuğu hayallerini gerçekleştirirken bu hayalini yeni öğrencilerle paylaşmak istediğini söylüyor. Ki belki de altı çizilmesi gereken en önemli nokta bu...

Hayallerle donanmış bir insan her zaman gelişiyor ve çevresini de geliştirmek istiyor. İşte tam da bu yüzden hayallere yatırım yapmalıyız insanların kafalarındaki hayalleri gerçekleştirmesine imkan sağlayacak ortamlar yaratmalıyız.

Eğitim hayatında iş hayatında hayalcilere gözümüz gibi bakmalıyız çünkü hayaller 'emekli' olmuyor. Çünkü hayal edenler her an yeni mucizelere açık oluyor.