Modern insanın dertleri arasında ''Videom kaç kez izlenmiş?'', ''Yazım kaç kez okunmuş?'', ''Fotoğraf paylaştığım platformda kaç beğeni almışım?'' soruları yer alıyor. Dijital çağın insanları olarak bizler paylaşım dönemine denk geldik.

Hayatımızın pek çok anını başkalarıyla paylaşmak bir tık uzağımızda. Sabah ne yediğimizden ne giydiğimize, yıllık planlarımızdan çocuğumuzun giydiği kıyafete kadar hemen her şeyi dijital dünyada paylaşıma açıyoruz ve bundan da memnuniyet duyuyoruz.

 ''Bir video kanalına yüklediğiniz görüntüler ne kadar çok izlenirse size o kadar çok para kazandıracak'' deselerdi, sadece birkaç yıl öncesine kadar ona deli gözüyle bakabilirdik ancak günümüzde izlenme oranlarının fazlalığı artık televizyon kanallarının bile yakından takip ettiği bir süreç...

Sosyal medya platformlarında da ne kadar çok izlendiğiniz, takipçilerin size ne kadar beğeni attığı gibi rakamlar mutlu olmanıza fazlasıyla fayda sağlıyor olabilir. Dijital paylaşım insanı olmak her anımızda her adımımızda ölçülebilir bir insan olmak demek... Her ne kadar henüz birer robot olmadıysak da 1 ve 0 temelli bilgisayarların bizleri içine soktuğu yaşam şekli farkında olmadan belirli bir düzene uymamızı zorunlu kılıyor.

Eğer bu düzene uymayı reddedersek, telefonun şarjının bitmesiyle birlikte düşülen sonsuz boşlukları yaşıyoruz. Dijital paylaşım dünyasının bireyleri olmayı biz istemesek de bunun sağladığı lüksleri de elimizin tersiyle itmedik. Aksine bu yeni dünyayı çok sevdik...

Hayatımızdan görüntüler paylaşmak hoşumuza gitti. İçerik üretmek farklı bir yönümüzü ortaya çıkardı. Üstüne üstlük bundan para da kazanınca dijital paylaşım çağı dünyanın şimdiye kadar tanık olduğu en güzel dönem olup çıkıverdi.

Duygularımızın ölçülmesine izin verdik, hayatımızın belirli kategorilere sokulmasına sinirlenmedik, telefonumuzun bizlere çeşitli alışveriş önerileri sunmasına mutlu olduk. Gitgide duygusuz bireyler olmaya başladığımızı fark edemedik.

Sanal dünyanın en büyük tehlikesini bu konuda da iliklerimize kadar hissettik. Dijital paylaşımlarımızda rekor kırarken gündelik hayatta başkalarıyla bir lokma ekmeği bir bardak suyu paylaşmaktan çekinir olduk.

Özel hayatımızı kolaylıkla paylaştığımız başkaları, gündelik hayatta çok daha yabancı oldu bizlere...

Dijital olarak paylaşımlarımız artarken gerçekte çevremize ördüğümüz yüksek duvarların üzerinden seyretmeye başladık çevremizi!

Mutluluk paylaşıldıkça artar düşüncesini benimseyip, bol bol dijital paylaşım yaparken gerçekten ihtiyaç sahiplerinin elinden tutmaz olduk.

Sanal dünyada hepimiz çok paylaşımcı insanlar olduk ama günlük hayatta bir bardak suyu çok görür olduk.