Doldurulamayan boşluklar vardır, insanoğlunun ne kadar uğraşırsa uğraşsın dolduramayacağı boşluklar... Bir kişi olur kimi zaman, bazen de bir duygu! Maddidir bazen ya da ruhunun derinliklerinde bir boşluktur hissettiğin...

Peki ya hayatın hemen her kademesinde belirmeye başlayan boşluklarla nasıl başa çıkacağız? Hiç kimse bu boşlukların birdenbire oluştuğunu iddia edemez! Mesela Konya şehrinin farklı noktalarında ortaya çıkan ve sayıları 300'ü geçen obrukların yani dev boşlukların nedeni yer altı sularının 'acımasızca' tüketilmesi...

Boşluğu doldurmak adına yapabileceğimiz bir şeyler olduğu sürece sorun yok aslında... Mesela Dünya adını verdiğimiz ve üzerinde yaşam olan tek gezegeni parçalamak ve yok etmek onu kocaman bir boşluğa çevirmek için verdiğimiz savaş ayan beyan ortada!

Ülkelerin birbirleriyle savaşmak için verdiği 'savaş'a tanıklık ettiğimiz şu günlerde milyonlarca yıllık birikim ve yaşanmışlıktan öğrendiğimiz hiçbir şeyin olmadığını görmek gerçekten üzücü... Kaldı ki bu insanlar atom bombasının da Dünya Savaşı'nın da ne olduğunu biliyor...

Velhasıl beyinde oluşan boşlukları doldurmak zor! Siz ne kadar işin zararlarından bahsediyor olsanız da dışarıda bir yerlerde oluşan boşluklar sizi içine çekmek için fırsat kolluyor.

Boşluk giderek küçülen ve globalleşen dünyanın temel sorunu olma yolunda ilerliyor... Dünyanın enerjisi bitiyor yerine yenisini koyamadığımız kocaman bir boşluk oluşuyor hayatımızda... Biz ülke sınırları içerisinde boş baklavalarla ve içi boş içli köftelerle tanışıyoruz...

Bir boşluğun orta yerinde oradan oraya savruluyoruz... Her geçen gün büyüyen bir boşluk içine düştüğümüz! Bir şeyleri boşlamanın cezasını çekiyoruz orası kesin!

Böylesi kelimeler ve altında yatan böylesi anlamlar ya delirtir adamı ya da şair yapar derler ya işte benim durum da tam böyle...

Başıboş bir boşluk var orta yerde

Boş boş bakıyor çevresine

Boş bir çerçeve, yaşanmışlıklar sinmiş kenarına köşesine

Gözüne kestirdiğini çekiyor içine

Boş boş bakıyorum şimdilerde

Boş yapma diyenlere boş bir ifadeyle!