Küçücük hayatlar yaşarken büyük hayaller kurmanın ne kadar zorlaştığına tanıklık ediyoruz. Kanatları koparılmış bir kuşun uçma hayallerinin elinden alınması gibi pahalı hayatımıza anlam katmaya çalışıyoruz.
Okul en pahalısı, hastane en pahalısı, akaryakıt en pahalısı, elektrik, doğal gaz en pahalısı... derken o çok değerli hayatımızın yitip gittiğini görüyoruz.
Her ne kadar gündemimiz şimdilerde seçim olsa da ülke olarak uzun bir süredir zamlar dışında pek de fazla bir şey konuşamaz olduk.
Temel ihtiyaç maddelerine gelen zamlar öylesine fazla ki artık bu pahalılıkta yeni adımlar atmaya heves etmek bile bir hayli zor. Hayallerimiz bile ulaşılmayacak kadar pahalı oldu.
İğneden ipliğe her şeyin fiyatının ikiye üçe hatta dörde beşe katlandığı bir süreçten geçiyoruz.
Hayatımıza dokunan pek çok başlıkta hesap kitap yapmayı bıraktık… Plan adı altında yapılan tek şey ertesi güne kaç ekmek alacağımıza dair endişelerden oluşuyor…
Ekonomistlerin yatırım tavsiyesi veremediği ve paranızı korumak için harcamalısınız dediği bir dönemden geçiyoruz.
Elinizde, artık daha fazla değersizleşemeyeceği çünkü zaten dibi gördüğü söylenen bir parayla birlikte bekliyoruz.
Hayatın şu noktasında pahalı hayaller kilolarca et alabilmek olmuş!
En pahalısını almaya öylesine alışmışız ki fiyat artışıyla birlikte kalitenin ve aldığın hizmetten duyduğun memnuniyetin artması gerektiğini unutup gitmişiz.
Değerler birer birer yitip gidince ‘bedava’ kelimesi hayat sevinci haline gelmiş.
Kafanızı işinizden kaldırmadan soluksuz çalışıp emeğinizin karşılığını aldığınızda bu parayla hiçbir şey yapılamadığını görüp birilerinin size sunduğu ‘bedava’ya sevinir olmuşsunuz.
Bedavadan pahalı hayaller peşinde koşarken temel insani değerlerin hepsini unutmuşuz.
Gözümüze inen perde öylesine kalın ki adım bile atamıyoruz. Olduğumuz yerde bekliyoruz. Artık nereden nasıl bir tehlike gelip bize zarar verecek diye beklemekten başka yapacak bir şey yok.
Görmek yetmez peki ne yapıyoruz işte orası biraz karışık! Hayatımız ucuzladıkça bizlere ‘bedava’ diye sunulan şeylerle mutluluk duyuyoruz.
Günden güne mutluluğumuz ve yaşama sevincimiz elimizden alınırken, nefes almanın bedavadan biraz daha pahalıya geldiğini fark ediyoruz!
