Koronavirüs belasının yeniden ve hızlı bir şekilde hayatımıza girdiğini eşimizin dostumuzun ikinci belki üçüncü kez hasta olmasından anlıyoruz. Tam da maskelerimizi çıkarıp hayatımızı normalleştirmeye çalıştığımız şu süreçte bu ölümcül virüsün yeniden hayatımıza girmesiyle o önemli meslek dalını yeniden hatırlayacağız!

Doğuştan bir çekiciliği olan, sokaktaki çocuğa ''büyüyünce ne olacaksın?'' diye sorduğunuzda bile size düşünmeden o yanıtı verdiği meslekten bahsediyorum. Geçen yıl balkonlara çıkıp alkışladığımız ancak pandeminin yavaşlamasıyla başka ülkelere gitmelerine ''onay'' verdiğimiz doktorlardan!

Türk filmlerinin ve dizilerinin unutulmaz replikleri arasında onlar vardır, pek çok ünlü kadın oyuncunun ağzından duymuşuzdur ''beni ne doktorlar istedi'' diye… Şarkılarda bile onlara rastlarız ''aman doktor canım cicim doktor…'' sözleriyle!

Hayatımızın böylesine göbeğinde olan doktorları kısa bir süre içerisinde insanüstü bir eforla çalıştırıp, hemen sonrasında sanki hiçbir şey olmamış gibi yaşananları unutmuş olmamızın bedelini, bu kış nasıl ödeyeceğiz şimdiden merak ediyorum.

Bu kısa süre zarfında ülkesini terk eden çok sayıda sağlık çalışanı oldu. Yoğun bakım ünitelerinin dolmaya başladığını üzülerek okurken onlara her zamankinden daha çok ihtiyaç duyacağımız bir süreç başlıyor.

Haklarını aramak üzere sokağa çıktıklarında gördükleri muameleyi, televizyon kanallarında izledik. Kendisini engellemeye çalışırken fenalaşan polis memuruna da ilk müdahaleyi yine doktorlar yaptı…

Bazı meslekler vardır ki onlara saygıyla yaklaşmak gerekir, amacı hayat kurtarmak olan bir meslek dalının mensuplarını küstürmenin sonuçlarını acı bir şekilde deneyimleyebiliriz…

Ülke olarak empati kurma becerimiz acıyı en yoğun şekilde yaşadığımız anlarda olduğundan, denizleri müsilaj denilen belaya kaptırdığımızda önlem almayı, deprem felaketi kasabaları şehirleri yıktığında kıpırdamayı, yoğun bakım üniteleri dolup taştığında doktorların kıymetini aklımıza getirmeyi becerebiliyoruz.

Çok değil birkaç yıl önce büyük bir saygıyla yaklaştığımız sağlık çalışanlarına şimdilerde hedef tahtası muamelesi yapmayı uygun görüyoruz. Böylesi bir değişimi anlamak ve aynı coğrafyanın insanlarının bu kadar kısa bir süre içerisinde böylesine büyük bir değişikliğe nasıl uğramış olabileceğini düşünmek bile bir yanıt bulmaya yeterli olmuyor.

Satılık araba ilanlarında ''doktordan temiz'' ifadelerini kullanarak bir güven ortamı yaratmaya çalışan bizler, ne ara bu meslek dalına böylesine kin besler olduk?

Yurt dışına gönderdiğimiz sağlık çalışanı sayısında önemli bir artış olduğunu biliyor ve görüyoruz. Dünya bir yandan yeni virüsler ve salgınlarla karşılaşırken buna karşı sahip olduğumuz tek silah olan doktorları da öldürmek neresinden bakarsanız bakın tam bir cahillik ve utanç tablosudur!