Yeni Klasikler ile Yeni Keynesyenler arasındaki en önemli farkların başında fiyatların oluşumu
gelmektedir. Yeni Klasiklerde fiyat tam rekabet şartlarında belirlenirken Yeni Keynesyenlerde fiyat
tam rekabetçi değil tekelci firmalar tarafından belirlenir. Bu nedenle Yeni Klasiklerde fiyat alıcısı olan
firmalar Yeni Keynesyenler de fiyat yapıcısıdır.
Yeni Keynesyenler Yeni Klasiklerden farklı olarak artıklı tezini benimserler. Bu farklılık çok temel bir
varlıktır. Yeni Klasiklerin tüm modelleri esnek ücret ve fiyatlara dayanırken, Yeni Keynesyenler ücret
ve fiyat yapışkanlıklarını veri olarak almakla kalmaz bunun mikro temellerini inceler. Yeni
Keynesylerde uygulanacak iktisat politikaları etkinsiz iken Yeni Keynesyenlerde iktisat politikaları
etkindir. Bir diğer ifade ile Yeni Klasikler Politika etkinsizliği tezini kabul ederlerken, Yeni
Keynesyenlerde Politika etkinliği tezi kabul edilmektedir.
Yeni Keynesyenler, Yeni Klasiklere tam tersi tezleri savunmakla birlikte beklentilerin rasyonel
olduğunu, yani rasyonel beklentiler hipotezini savunmaktadırlar. Her iki model de NAIRU’yu kabul
etmektedirler. Tüm bu farklılıklardan ortaya çıkan sonuca göre, Yeni Keynesyenler birçok alanda Yeni
Klasiklerin araçlarını kullanarak önemli ölçüde Keynes’in orijinal görüşlerini ve hatta Neoklasik
Keynesyen görüşleri tahrip etmek pahasına Keynesyen iktisadi geliştirmeye yönelmektedir. Bu çaba
gerek Yeni Keynesyen cepheden gerekse de Keynes’in orijinal fikirlerine sahip çıkanların önemli
ölçüde tepkisini çekmiş bir durumdur. Post Keynesyen okul bu tepkinin ortaya çıkardığı bir okul olup
Keynesyen iktisadı aslına sahip kalmak, bizzat Keynes’in görüşlerine sadık bir şekilde, yeniden
gündeme getirmeyi amaçlamaktadır.