Ricardo’nun KÜT modelinde eksik olan en önemli noktalardan biri ülkeler arasındaki işgücü verimliliklerinin neden farklı olduğunun açıklayamamasıdır.

Bu eksiklik, Eli Hecksher (1919) ve Bertil Ohlin in (1930) geliştirdiği “Faktör Donanımı Teorisi (FDT)” ile giderilmeye çalışılmıştır.

Daha sonra Paul Samuelson’un da yaptığı katkılarla tamamlanan bu teoriye bu yüzden “Hecksher-Ohlin-Samuelson (HOS) Teorisi” de denilir.

Faktör donanımı teorisi (FDT) iki üretim faktörü varsayar: Sermaye ve işgücü. Bütün mal ve hizmetlerin üretiminde kullanılan girdiler bu iki gruba ayrılabilir.

Mesela hastane hizmetinde bina ve tıbbi aletler sermaye malları iken doktor hemşire ücretleri işgücüdür.

Teoriyi açıklarken iki önemli kavrama değinmek gerekmektedir. Ülkeler üretim faktörlerinden (Sermaye ve Emek) birinde diğerine nispetle daha bol veya kıt olarak tanımlanırken, sektörler farklı üretim teknolojileri yüzünden üretim faktörlerinden birinde diğerine nispetle daha yoğun olarak tanımlanırlar.