Durkheim’a göre organik dayanışma, modern toplumlarda ortaya çıkan bir dayanışma biçimidir. Bu toplumlarda kişilerin çok farklı rolleri ve ekonomik işlevleri vardır. Tüm ihtiyaçlarını karşılayabilmek için birbirlerine ihtiyaç duyduklarından, başkaları ile farklılık üzerinden özdeşlik kurarlar.

Durkheim’a göre modern toplumların temel karakteristiğini karşılıklı bağımlı unsurların ilişkisi belirlemekteydi. Toplumun hiçbir parçası başkalarıyla ilişki kurmadan etkin bir iş görmesi mümkün değildi.

Karmaşık sistemin bütün parçaları karşılıklı yakın ilişkilerde bulunarak sistemin bütününün etkili biçimde işlemesini sağlıyordu.

Dolayısıyla işbölümünün giderek gelişmesiyle mekanik dayanışma yerini organik dayanışmaya bıraktı.

Bireyler üstlendikleri roller bakımından farklılaştıkça, bireysel irade bağımsızlaşıp gelişmekte, toplu irade de o ölçüde etkinliğini kaybetti.

Farklı görevlerin karşılıklı organik ilişkisi, bireyi topluma toplumu da bireye giderek daha fazla bağladı. Böylece toplu iradenin yerini işbölümü almış, çağdaş toplumun bütünlüğünü sağlayıcı bir faktör oldu.