Sevgili okuyucularım ve dostlarım. Bugün ben çok duygusal bir dönemdeyim. Bu yazımda bu duygusallığımı yazmak istiyorum.
Acısıyla tatlısıyla 44 yıl aynı yastığa baş koyduğum sevgili eşim Müjgan Tomakin 17.01.2023 tarihinde Rahmeti Rahmana kavuştu. Yazıyı yazarken elim ayağıma dolaşıyor. Eğer saçmalarsam beni mazur görmenizi istirham ediyorum. Ben bu kadar duygusal bir kişi olduğumu bilmiyordum. Dahası üzüntüsünü ve sevincini dışa vuramayan bir yapım vardı. Artık yaşlılığın verdiği hâl midir, yoksa eşini kaybetmenin üzüntüsü müdür bilemem çok karmaşık duygular içerisindeyim. Raciun Ayet mealinde ne diyordu: İNNA LİLLAHİ VE İNNA İLEYHİ RACİUN. Evet iman ettik ve kabul ettik.
Beni takip eden dostlarım için tekrar olabilir. Eşimin görünürde bir hastalıklı durumu yoktu. 5 Mart 2022 günü torunum Gökalp Eren, Eşim Müjgan''la birlikte Samsun Lovelet AVM''ye gitmiştik. Birtakım alışveriş yaptıktan sonra eve gelmiştik. Evimizin altındaki Duruşehir Pide''de çay içiyorduk. Masamızda Duruşehir Pide''nin sahibi Yaşar Dursun''un da olduğu anda bir ara eşim ''Aydın bana bir şey oldu'' dediği anda bana doğru yığıldı. Ben şaka yapıyor zannettim. Maalesef sol tarafına felç inmişti. Uzatmamak için kısadan kesiyorum. Samsun Araştırma Hastanesi''nde yapılan beyin tomografisinde beyin kanaması teşhisiyle dünyam kararmıştı. Ne Araştırma Hastanesi ve ne de OMÜ Tıp Fakültesi Hastanesi Yoğun Bakım ünitelerinde yer yoktu. 5 gün Medical Park Hastanesi''nde kaldıktan sonra OMÜ Tıp Fakültesi Yoğun Bakım Ünitesinde 6 ay kaldı. Burada bir ay sonra enfeksiyon kaptı. Enfeksiyonu kurutmak için verilen güçlü ilaçlar bu kez böbreklerini iflas ettirdi. Haftada 3 gün diyaliz tedavisi gördü. 26 Ağustos tarihinde taburcu oldu.
Artık bizim için tamamen farklı bir yaşam başlamıştı. Kızım Nazlı Hilal''le birlikte eşimin bakımına evde devam ediyorduk. Çok da iyi baktığımızı düşünüyorum. Çevreden de bu yönde sözler duyuyorduk. Hastanelerde çektiğimiz sıkıntıları zaman zaman çok kısaltarak da olsa yazı ve sosyal medyalarda aktarmıştım. O nedenle oralara girersem içinden çıkmam mümkün değildir.
Son olarak, 11 Ocak günü yediğini çıkarmayla başlayan bir rahatsızlık. Gece 01:00''den sabah 08:00''e kadar yapılan tetkiklerin hepsi de temiz çıkıyordu. 13 Ocak tarihinde bu istiğfar olayı tekrarladı ve aynı zamanda ağzından kan geliyordu. Hâliyle telaşlandık. 112 Acil Servis çağırdık. Tam o anda ağız temizleme çubuğu ile ağzını temizlerken baktım ki dilini ısırmış, kan bu nedenle geliyordu. Bir gün önce tahlilleri sağlam çıktığı için tekrar hastaneye götürmeye gerek duymadık. Acil Servis elemanları aynı yönde gerek olmadığını dilin kendisini yenilediğini söylediler ve hastaneye gitmedik. 14 Ocak günü, gün boyu uyudu. Ben de ''hayatım 10,5 aydır yatıyorsun uyan artık, aç gözlerini'' diyordum. Bir ara gözlerini açmaya çalıştım, iki gözünden bardaktan boşanırcasına gözyaşı akıyordu. Gecenin ilerleyen saatlerinde ateşinin de yükseldiğini görünce tekrar 112 Acil''i çağırıyoruz ve yine Araştırma Hastanesi''ne gidiyoruz. 14 saat Acil Muayene servisinde bizi beklettiler. 15. saatte müşahede servisine bile almadan Kırmızı Oda''ya aldılar. Herkesin malumu Kırmızı Oda''ya hasta yakınları alınmıyor. Söylediklerine göre iki defa kalbi durmuş, üçüncüsünde maalesef tüm müdahalelere rağmen eşimin vefat ettiğini söylediler. Tarih 17.01.2023 saat 07:30
Sevgili dostlarım, Allah bu acıyı kimseye yaşatmasın diye dua ediyorum. Çok zormuş. Ben kendimin bu kadar duygusal olduğumu bilmiyordum. İçim yanıyor, ama çevreye karşı dik durmaya çalışıyorum. Bu travmayı nasıl atlatacağımı bilemiyorum. İnsanoğlu zaman içinde her şeye alışıyor derler. İnşallah öyle olur.
Eşimi 18.01.2023 tarihinde Samsun Büyük Camii''nde kılınan öğle namazını müteakiben, Samsun Derecik Mezarlığı''na defin işlemini yaptık. Cenabı Allah gani gani rahmet eylesin. Mekanı Cennet olur inşallah. Bizler haklarımızı helal ettik. İnşallah o da bizden memnun gitmiştir.
Çok üzgünüm çok.
İNNA LİLLAHİ VE İNNA İLEYHİ RACİUN
