Sol yanımda yüküm çok ağır, kimseler giremiyor altına, eziliyorum, kalbimi sen taşı Olivia. Zeytin kokulu bedenine al en güzel rüyalarımı… Üşütme onlar, çok yalnızlar Olivia… Zeytin karası gözlerini gözlerime dik, oku bütün serencamımı, bu iklimin Leylaları anlamaz bizi, kör gururlarını, hadsiz şatafatlarını, göbekleri gibi kıvrılan şahsiyetlerini, cehaletlerinden aşağı cüretlerini, onlara bağışla, biz gözlerimizden başlayalım Olivia… Davetsiz bir misafir gibi gir kabusuma, Aden'in gülleri kızarsın utancından, ellerim, Şirin'in zülfünden Ferhat koşsun, beni mürekkep karası kaşlarına emanet et, orada talim edeyim sevginin felsefesini, aşk delilerin işidir Olivia.

Şefaat bekleyenler, efendilerine kurban olsun, biz evrenin mimarına gidelim bindir, beni saçlarına Olivia… Gamzelerinin tasından ben hürriyeti içeyim, sen gözlerime baka baka diril, mabedleri ve putları ile canları sağ olsun, biz bir ve eşsiz bilgiye talip, gidelim Olivia sol yanım çok ağır…

"Gül tutan elini yanaklarıma yasla Olivia

Tıpkı eski günlerin topuğu gibi olsun bugün

Hayatın tılsımını kaybettiğimiz bugünleri

Çarçabuk unuturum hem ben" (Adnan Başkesen)

Demiş şair. Sen bana unuttur Olivia, bugünü bir tek yarınlar kalsın hatırımızda yaşanmamış. Dolduralım çantamıza yarına saklayalım belki yaşarız diye yarınları…Ben dünleri taşıyamıyorum, ama sen de taşıma kalbimi, karanlık gecelerden mabedlerinde kalsın dünler…Olivia bırak kalbimi sen beni kucakla…Sol yanım çok ağır Olivia…