Engellilerin bağımsız yaşamasının, politika yapıcılar tarafından nasıl ele alındığına ilişkin görüşler sorulduğunda hizmet sağlayan kişi ve kurumlar üstüne yapılan değerlendirmelere benzer cevaplar alınmıştır. Önemli bir paylaşım olarak görüşme sağlanan bir yerel yöneticinin bağımsız yaşam meselesinin aslında herkes için öncelikli olmasına rağmen üstünde durulmadığına, ekonomik gücün bağımsız yaşamın gerekliliklerini teminde en önemli etmen olduğuna dair tespitiyle başlamak mümkündür. Özellikle engelli ve STK temsilcisi katılımcılar, politikada aktif kişilerin söylemlerinin engellilerin birer vatandaş olmaktan uzak, yardım edilmesi gereken yarım/eksik insan, engelli kardeş olmaktan öteye gitmediğini vurgulamışlardır. Bununla birlikte özel günlerde şiir vs. okutulan engellilerin, lansmanlarda reklam nesnesi olarak kullanıldıkları tespitinde bulunulmuştur. Ayrıca, engellilerden milletvekilliği gibi pozisyonlarda siyasette aktif olan kişilerin, sahip oldukları gücün desteğiyle engellilerin haklarına, özellikle bağımsız yaşamla ilintili konulara dair sürdürülebilir bir politikanın üretilmesine katkı sunmamış olmalarının yarattığı hayal kırıklığı paylaşılmıştır.
Engelli bireylerin bağımsız yaşamı ve topluma daha çok dahil olabilmeleri sürecinde yapılması gerekenler açısından görüşleri şu şekildedir. Bireysellik gibi faktörler göz önünde bulundurularak farklı gelişimsel periyot ve ihtiyaçlara uygun bir şekilde oluşturulmalı. Bunun için de kapsamlı ve nitelikli bir veri sistemi kurulmalı. Engelli bireylerin hizmet aldığı özellikle devlet kurumları, kendi içinde iş birliği yaparak engellilerle ilgili kapsamlı ve koordineli nitelikli uygulamalar yürütmeli, bu işbirlikleri için politika yapıcılar tarafından gerekli ortam hazırlanmalı. Engelli bireyler ve aileleri için sağlanan finansal destekler, "bakım" perspektifinden değil, bağımsız yaşamın temini ve güçlendirilmesi amacıyla kurgulanmalı ve sunulmalı. Yalnız fiziksel erişilebilirlik değil görsel/işitsel tüm içeriklere en başta altyazı, işaret dili ve betimleme eklemek gibi tüm alanlarda ve açılardan erişilebilirliğin sağlanması, tüm alanlarda ve açılardan erişilebilirliğin sağlanması için yapılan düzenleme ve denetimler sürdürülebilir olmalı. Engellilerin bağımsız yaşayabilmek ve topluma dâhil olabilmek için ihtiyaç duyduğu sonda, hasta bezi gibi medikal araç gereçler, tekerlekli sandalye gibi harekete yardımcı cihazlar ya da nöro-çeşitliliği olan kişilerin kullandığı ses kesici kulaklık, ağırlıklı battaniye gibi duyusal araçlar devlet tarafından karşılanmalı. Banka, hastane gibi engellilerin çoğunlukla sorun yaşadığı kurumlar başta olmak üzere personelin engellilik ve engelli kişilere ilişkin bilgisinin niteliği arttırılmalı.
Diğer konu dünyada engelli bireylerin aktivizmini yaptığı, bağımsız yaşam hareketinde önemli bir araç olarak görülen kişisel asistanlık sistemi olmuştur. Bunun üzerine katılımcılar kişisel asistanlığın Türkiye'deki engellilerin ihtiyaç alanları düşünülerek uygulanabileceği mesele ve hizmetlere ilişkin birtakım paylaşımlarda bulunmuşlardır. Fiziksel engelliler için kişisel bakım, seyahatler, alışveriş, araç kullanımı vs. konularda bağımsız yaşamlarını destekleyecek hizmetleri sunan kişilerin gerekli olduğu ve bağımsızlığı arttıracağı ifade edilmiştir. Serebralpalsili kişilerin telefon görüşmelerinde, resmi işlemlerinde konuşma dışındaki iletişim yolları kullanılmadığından karşıya durumu aktarmak için üçüncü bir kişiye ihtiyaç duyduğu ve Görme engelli bireyler açısından özellikle sonradan kör olanların hayatlarına kaldıkları yerden aksamadan devam edebilmeleri için oryantasyon ve günlük beceriler oturana kadar kişinin seçimleri ve kararları ölçüsünde destek verecek kişilerin varlığı üzerinde durulmuştur.
