6 Şubat sabahı Kahramanmaraş, Gaziantep, Malatya, Diyarbakır, Kilis, Şanlıurfa, Adıyaman, Hatay, Osmaniye ve Adana''da yüzyılın depremini yaşadık. Can kaybımız maalesef 30 binin üzerine çıktı. Hayatını kaybeden vatandaşlarımıza Allah''tan rahmet, yaralılara acil şifalar, hâlâ enkaz altında olanlara kolaylıkla çıkabilmeyi diliyorum.
Bu zor günlerimizde öncelik engelli bireylerin temel ihtiyaçlarının belirlenmesi çok önemlidir. Deprem esnasında kendisi ve ailesi ile can havliyle dışarıya çıkmak zorunda kaldıklarından, evlerindeki temel ihtiyaçları olan ilaçlar, sondalar, bezler, protezler, işitme cihazları, değnekleri ve tekerlekli sandalye gibi birçok hayati önem taşıyan yardımcı aletleri maalesef enkaz altında kaldı. Daha önemlisi ise hayatında kendisine yardımcı olan ablası veya abisini de enkaz altında hayatlarını kaybettiler.
Bundan sonraki zamanda devletimizin ilk önce engelli bireylere psikolojik destek ile başlayıp acil olarak temel ihtiyaçların karşılanması hususunda hassasiyet göstermesini rica ediyorum.
Sosyal medyada da görüntülerini seyrettiğimiz, Hatay Devlet Hastanesi maalesef kullanılamıyor, ilk sarsıntıdan sonra çıkabilen çıkmış. Yoğun bakım hemşirelerimiz alabildiğince bebeği kucağına alıp dışarıya çıkarmışlar. Kalan bebeklerin hepsi maalesef melek olmuşlar. Hastanede morg olmadığından öyle etrafta duruyorlardı. İnanmak istemeyeceğimiz sayıda can kaybımız var ve kefenler yetmiyor. Dört gün sonunda etrafa yayılan koku ve bununla birlikte hijyen problemi çok büyük sorunlardan bir tanesi oldu. Tuvalet olmadığından, ellerdeki temizlik de yapılamıyor. Maalesef insanlar ağaçlık ya da çimenlik yerlere gitmek zorunda kalıyorlardı. Şu anda bölgede yeteri kadar tıbbi malzeme, ilaç, battaniye, yorgan, kıyafet var ve bunlar çoğaldığında AFAD''ın çadırlarında istifleniyor. Bu istifleme organize şekilde olmadığından, atılarak yapıldığından problem oluyor. Yardım için gönderilen ayakkabılar, battaniyeler, kıyafetler sonrasında dışarı bırakılıyor. Gelip insanlar kendilerine göre seçsinler, alsınlar diye tabii hava çok soğuk ve rutubet var. Günün sonunda bunlar hepsi ıslanıyor ve bundan dolayı ihtiyaç sahiplerinin işlerine de yaramaz hale geliyor. Islanan ihtiyaç malzemeleri yol kenarında kalıyor ve çürümeye bırakılıyor. Hatay''ın girişindeki 3 km. yol da TIR''lar, kamyonlar yeteri kadar var ve o kadar çok ki trafik ilerleyemiyor. Depremden etkilenen insanlarımızın ihtiyaçlarının sistematik olarak karşılanması dördüncü gün den sonra gerçekleşmeye başladı.
Görünen o ki enerjimizi, maddi manevi desteklerimizi önümüzdeki hafta ve aylara saklamamız gerekli. Depremden etkilenen çocukların ve yetişkinlerin ampütasyon yapıldığı ve sonrasında ortez ve proteze ihtiyaçların, bununla birlikte yürüme araçları ihtiyacı olacağı açıktır. Bölgelerde rehabilitasyon yerlerinin acilen kurulmasına, yuvalara, ilk okullara ve kışlalara ihtiyacımız olacak. Kimsesizlere bakım evi ihtiyacı olacak. Bizleri hem maddi hem manevi olarak ağır ve zor günler bekliyor, kişisel hareket yerine, büyük organizasyonlar yapılması gerekli. Ya da küçük organizasyonlarda, bireysel olmadan bir şeyler yapılması kaçınılmazdır. İhtiyaçlarında birebir şahıslara yapılması gereklidir. İlk günlerde bölgelerde maalesef AFAD ve UMKE yetersiz kaldı. Bu tür afetlerde en hızlı şekilde ilk veya en geç ikinci günde organize olunması şarttır. Dışarıdan danışmanlar alınması, profesyonel ekiplerden yardımlar alınması çok hızlı ve doğru hareket edilmesini sağlayacaktır.
Depremin ardından hekimlerimiz salı günü deprem bölgelerine gönüllü olarak intikal ettiler. Biliyorum ki bundan sonraki uzun süreçlerde kendileri gönüllü olarak ellerinden gelenin zaten fazlasını yapacaklardır. Maalesef ki şehirlerde vefat eden insanlarımızın kokusu halen mevcut. Bu koku bile insan psikolojisinde bozulmaya yol açıyor. 1999 depreminden ders çıkaramadık, inşallah son yaşanılan bu depremden ders çıkartırız. Acil olarak yaşanılabilir şehirler inşa etmemiz gerekli.
