En büyük mesele gerçek ile hakikati, deney ile pratik hayatı birbirine karıştırmamak. Her ne kadar bizde "hayaliyyun"un karşısına "hakikiyyun" konulsa da aslında hakikati görünen gerçeğin ardındaki olarak yorumladığımızda, gerçek hayatta da neyi nereye koymamız gerektiğini anlamış oluruz. Hayatın gerçekliğini kendimize rehber edindiğimizde içinde bulunduğumuz yaşam biçimi bizi intihara sürüklemese de bir şekilde farklı marazlar haline bürünerek bizi öldürür zaten. Tam tersi olan ruhbanlık dolu yaşam biçimi de hayatsız bir hayat yahut bitkisel yaşam adı verilen yaşam biçiminin mekanik vücut hareketlerine dökülmüş şeklidir ki bu çeşit bir yaşamın insanı ne çeşit bir ziyan oluşa sürüklediğini iki bin on altının Temmuz'unda hepimiz gördük. Bu yüzden modernizmin sadece madde merkezli biçimci sınırlayıcılığının sebep olduk psiko-sosyal bunalımlar, post-modernist alılmamayı doğurdu. Kurguda zamana, mekana, türe ve biçime dair yapı sökümünün yaşandığı bir çıkıştı post-modernizm. Ruhuyla, batıyla, olağanüstülüğüyle, pastişi ve parodisiyle çoğulculuğu kabul eden bir anlayış…
Beşir Fuad'ı intihara götüren bu çoğulculuğa ihtiyaç doğuran tikelci modernist anlayışın aklın yörüngesinden çıkarak Eski ve Yeni "Ahit"in "Adem ve Havva"nın suçunu tüm doğmuş ve doğacak çocuklarına yükleyen bilim kılıfında da "soyaçekim" tezviratına evirilen naturalizm adıyla zıvanadan çıkmış halidir. Bu anlayış, insan denilen öznenin, nesneleştirildiği hatta bir manada metalaştırıldığı ve evreni bir laboratuara indirgendiği değerden yoksun şeytani bir anlayışın algısıydı. Bilimsel karşılığı olmayan bu kafa deneysellikle gerçeğe yaklaştığını sandıkça hakikatten uzaklaşmıştır.
Bugün Beşir Fuad gibi büyük bir edebiyatçının tarihsel bağlamda bizim için erken bir kayıp olmasının nedeni de maalesef bu tek tip modernist görüştür. Gerçeğin verilerinden hakikate giden yolun kilometre taşlarının altına bakmadan bir gidiş düşünce indiği derinliğin gerçek hayatta da mümkün olacağını düşünse gerek.
Oysa duygularımızdan ve yeme-içmeze varana kadar sıradan ilişkiler yahut akrabalık gibi durumların yüzeysel yaşanması gerekirken, biz maalesef gerçekle hayali yahut kurgunun gerçekle ilişkisini kavradığımız gün Beşir Fuadlar ölmeyecektir.
Saygıyla…
