Her anne kendi çocuğunun iştahlı olmasını ister. Bu durumla övünür. İştahlı bebeklerin annelerini kıskanır. Annelerin bebekleri iştahlı değilse anneler bu durumdan kendilerini suçlarlar ve sorumlu tutarlar. Hatta bazen çocuğun iştahsızlığının nedenini kendi beceriksizlikleri olarak görebilirler. Bu görüşleri bazen eşleri ya da kayınvalideleri tarafından da desteklenebilir. Anne de bu eleştiriler karşısında çocuklarına daha fazla yemesi konusunda baskı yapmaya başlar. Çocuk bu baskı sonucu yememek konusunda daha güçlü bir direnişe geçer. Bu anne-çocuk gerginliği, bir süre sonra düzenli bir davranışa dönüşür. Artık çocuk annesini veya yemek tabağını gördüğünde ters tarafa doğru kaçmaya başlar. Hatta karnı açken bile bu kaçma davranışını sergiler.
Kıyaslamaya kalkışmayın
Anneler iştahlı çocuk gördüklerinde ise bu duruma inanamazlar. Çocuğunun iştahının diğer annenin verdiği yemeklerden kaynaklandığını düşünürler. Verdikleri yemekleri değiştirirler. Bu değiştirme çocuğun iştahını etkilemez. Anne çocuğun iştahsızlığına hep bir bahane bulmaya çalışır. İştahsızlığın nedeninin kendi tutumu olduğunu göremez ya da kabul etmek istemez.
Özellikle iştah konusunda çocuğunuzu diğer çocuklarla kıyaslamamaya çalışın. Birisi size de yemeniz konusunda ısrar ederse siz de buna karşı çıkabilirsiniz. Öncelikle ısrarlı olmamak gerekiyor. Pek çok anne bebeklerin fazla yemek yemelerinin, çabuk büyümeleri için gerekli olduğunu düşünür. Anneler tombik çocukların daha sevimli olduğunu düşünür. Pek çok çocuk doktoru tombul bebeklerin sağlıklı olmadığını anlatmasına rağmen, anneler yerinden kalkmakta zorlanan aşırı tombul bir bebeği olsun ve bu bebek onun her verdiğini sonuna kadar bitirsin ister.
Anneler yemek konusunda çocuklarıyla çatışmaya girmemeye çalışmalıdırlar. Anneler çocuğu zorlayarak iştahını açamayacağını bilmelidirler.
Uyku düzenine dikkat edin
Öncelikle çocuğun iştah sorunu olmaması için uygun bir uyku düzeni olması gerekmektedir. Dinlenmiş ve uykusunu almış çocuklar iştah konusunda zorlanmazlar. Çocuğun yemek saatleri düzenli olmalıdır. Yemek onun yiyebileceğinden fazla olmamalıdır. Çocuk doymazsa bir miktar daha verilebilir. Fazla doldurulmuş bir tabak çocukları bitiremeyecekleri konusunda korkutur. Çocuklar yemeklerini bitirmediklerinde ailelerinin onları sevmeyeceklerini düşünürler. Bu şekilde onların tabağına az konursa çocuk bunu rahatlıkla bitirecek ve ailesinin gözüne girecektir. Aile onun yemeğini bitirmiş olmasına sevindiğini açıkça bildirirse çocuk bir tabak daha bile isteyebilir. Yemeğin bittiğini alkışlayarak belli etmek ufak bir bebek için ondan ne istediğinin anlamasını sağlayabilir.
Çocuk kaşığı tutabildiği andan itibaren ona yemek yedirilmemelidir. Onun yemesi için teşvik edilmelidir. Sabırlı olunmalıdır. Üzerine ve yere dökmesine aşırı tepki gösterilmemelidir. İşin başında döker ama kısa bir sürede kendi kendine yemek konusunda usta olur. Yemek tabaklarını hemen kaldırıp sofrayı toplamak isteyen annelere bebekleri sanki "hadi gel oynayalım" demektedir. Sofrada onunla sohbet edebilirsiniz. Örneğin yiyeceklerin ona neler kazandırdığını anlatabilirsiniz. Yiyeceklerin nasıl yetiştiğini veya içlerinde bulunan besin değerlerini ve insanı nasıl büyüttüklerini anlatabilirsiniz. Çocuğunuzun kendi tabağı, bardağı olması ve bunların üzerinde onun isminin yazılı olması ona yemek yemeği keyifli hale getirebilir. Onun nasıl güzel yemek yediği konusundan bahsedilebilir. Bu onu gururlandırıp kendine güvenmesini sağlarken daha iştahlı olmasını sağlayabilir. Sizin hangi yemekleri sevdiğinizi ona anlatmanız onu etkileyecektir.
