Sanat eleştirmenlerinin, sürrealist akımın önemli temsilcisi olarak gördüğü Frida Kahlo, acılarını ve tutkularını gerçekçi bir biçimde ifade edebilen ender sanatçılardan biridir. Kısa ömrü boyunca büyük zorluklarla mücadele etmiş olan Kahlo, eserleri aracılığıyla parlak renklerle donattığı Meksika kültürü ve yoğun duygularını yansıttığı oto-portreleriyle tanınmaktadır.

1907 yılında Meksika'nın küçük bir kasabasında dünyaya gelen Frida Kahlo'nun gerçek adı

"Magdalena Carmen Frida Kahlo Calderon"dur ve babası Alman, annesi ise İspanyol kökenlidir. Doğum tarihi resmî olarak 1907 olarak bilinse de Frida, Meksika Devrimi'nin gerçekleştiği 1910 yılını doğum yılı olarak kabul eder. Bu, ruhundaki devrimci ışığıyla ilişkilendirilmek istemesinden kaynaklanmaktadır; bu nedenle, bazı yazılarda bu tarihi kabul ettiğini ifade etmiştir. Çocuk felci geçirmesi sonucu 6 yaşında tek bacağı zayıf kalan ünlü sanatçı, 18 yaşına geldiğinde hayatının en zorlu deneyimlerinden biriyle yüzleşmeye hazırlanıyordu; çiçek açacak bir çiçek.

Meksika'nın önde gelen bir okulunda eğitim gördüğü dönemde geçirdiği trafik kazası, ünlü sanatçının doktor olma hayalini terk etmesine neden oldu. Kazanın ardından uzun bir süre hastanede ve yatakta kalan Frida, tüm vücudu alçıda olduğu bu zorlu dönemde, kendi iç dünyasına odaklanmak ve acılarını atlatmak amacıyla resim yapmaya başladı. Doktor olma hedefinden vazgeçen bu yetenekli sanatçı, ailesinin özel bir şövale sağlaması sayesinde yatakta resim yapma olanağına kavuştu. İşte böylece Frida Kahlo'nun sanat hayatı, hayal kırıklıklarını aşma ve duygularını ifade etme amacıyla atılan bu önemli adımla başlamış oldu.

Ünlü sanatçı Frida Kahlo'nun eserleri, sanat eleştirmenleri tarafından genellikle sürrealist akımın bir temsilcisi olarak değerlendirilse de, Frida kendini hiçbir zaman sürrealist olarak tanımlamamış ve daima Gerçekçi olduğunu belirtmiştir. Bu düşüncesini, "Resimlerimin sürrealist olup olmadığını gerçekten bilmiyorum ama onların kendimin en açık ifadesi olduğunu biliyorum. Sürrealist olduğumu düşündüler ama değilim. Hiç rüyalarımı çizmedim. Kendi gerçekliğimi resmettim." sözleriyle ifade etmiştir. Aslında, hem sürrealizmi hem de gerçekçiliği içselleştiren bir çizim ve hayal gücüne sahipti.

1932 yılında resmettiği "Henry Ford Hastanesi" adlı eseri, çıplak bir şekilde yatan kendisini ve etrafında birbirine bağlı damarlarla çevrili bir cenin, bir çiçek, bir pelvis ve bir salyangozu içeriyordu. Bu eser, Frida Kahlo'nun yaşadığı düşük sonrasındaki gerçek duygularını sürrealist bir biçimde tuvale yansıtan bir örnekti. 143 eser bırakan Kahlo'nun, bu eserlerin 55'i kendi oto-portrelerinden oluşmaktadır. Kendini sürekli çizmesinin ardında yatan nedenlerden biri, kendi iç dünyasını ve duygularını en doğru şekilde ifade etme isteğiydi.

Frida Kahlo, sanat hayatında 55 oto-portre çizmesinin nedenini, sürekli olarak yalnız olması ve en iyi bildiği konunun kendi yaşamı olduğu gerçeğine dayandırmıştır. Eserlerinin temasının her zaman kendi duyguları, ruh hali ve yaşamındaki derin izlenimler olduğunu belirterek, bu içsel ve dışsal deneyimleri en samimi ve gerçek şekilde figürler aracılığıyla nesneleştirdiğini ve hissettiklerini tablolarına aktardığını vurgulamıştır.

Frida Kahlo, eserlerinde sıkça gördüğümüz Meksika kültürünün etkisi altında, özellikle oto-portrelerinde kendini maymunlarla resmeden bir sanatçıdır. Meksika mitolojisinde maymunlar genellikle şehvetin sembolü olarak kabul edilse de, Kahlo, bu figürleri şefkatli ve koruyucu semboller olarak tasvir ettiğini belirtmiştir.

Frida'nın "Kadife Elbiseli Oto-portre"si, sanatçının ilk oto-portrelerinden biridir ve hayatındaki ilk büyük aşkı, Diego'dan önce, olan Alejandro'yu hatırlaması için çizdiği bilinmektedir. Frida, bu tabloyu sevgilisini geri kazanmak amacıyla çizdiğini belirtmiş ve ona yazdığı bir mektupta, bu oto-portresiyle daha iyi bir insan olacağını ve "Birkaç gün içinde portre evinizde olacak. Çerçevesiz gönderdiğim için beni bağışlayın. Lütfen onu alçak bir yere koymanızı rica ediyorum. Sanki bana bakıyormuşsun gibi görebilirsin" dediği bilinmektedir.

Frida Kahlo ve büyük aşkı Diego'nun ilişkisi, dışarıdan bakıldığında oldukça yargılayıcı ve acı verici bir aşk gibi görünse de, ünlü sanatçının hayatına derinlemesine dokunan ve bir türlü kopamadığı bir aşktı. Frida, ailesinin itirazlarına rağmen, Diego ile büyük ve tutkulu bir ilişkiye başlamıştı. Bu evlilik, o dönemin standartlarından farklıydı; çünkü her iki taraf da hem birlikte hem de başka insanlarla açık bir ilişki yaşamaktaydı. Bu ilişki biçiminin Frida'yı üzdüğü bilinmesine, o da başkalarıyla ilişkiye girmiş olmasına rağmen, Diego'dan asla kopamadı. Hatta onu, hayatının en büyük kazası olarak görmekteydi.

Diego Rivera ile Frida, yeniden evlenmeden önce bir boşanma süreci yaşamışlardı. Bu boşanmanın hemen ardından ünlü sanatçı, "The Two Fridas" adlı eserini tamamladı. Bilinenlere göre, Diego'dan ayrıldıktan sonra, özellikle kendini çaresiz ve yalnız hissettiği bir dönemde, bu eseri oluşturmuştur.

Frida Kahlo'nun son eseri, "Viva la Vita, Watermelon"dur. Bilinenlere göre, ölümünden sadece birkaç gün önce, ünlü sanatçı bu karpuz temalı natürmort eserini son fırça darbeleriyle rötuşlamıştır. "Viva la Vita" İspanyolca'da "Yaşasın Hayat" anlamına gelir ve bu tablo için Frida, "Umarım çıkış keyiflidir ve umarım bir daha geri dönmem." demiştir.

Frida Kahlo, 47 yaşında genç bir yaşta yaşama veda ettiğinde, 143 eser, hüzünlü bir yaşam hikâyesi, çalkantılı, tutkulu ve acı verici bir aşk hikâyesi bıraktı. Oldukça cesur ve farklı kişiliğiyle tanınan Frida Kahlo'nun mutlaka bilinmesi gereken eserlerinden bazıları şunlardır:

“My Grandparents My Parents and Me”

“Dos Mujeres”

“My Dress Hangs There”

“Self Portrait Along the Boarder Line Between Mexico and the United States”

“A Few Small Nips”

“Frieda and Diego Rivera”

“Henry Ford Hospital”

“My Birth”