"Çocuğunu dövmeyen dizini döver." Bu tür sözlerimiz bazen yanlış yorumlanabiliyor. Biliyoruz ki bu söz; çocuğu ile zamanında ilgilenmeyen, onu anlamaya çalışmayan, ona destek olmayan ailelerin çok üzüleceklerini anlatıyor. Ama işin içine dövme lafı girince iş olumsuz bir hal alıyor. Çünkü günümüze kadar pek çok araştırma kesin ve de açık olarak göstermiştir ki çocuğunu döven ailelerde yetişen çocuklar da yetişkin olduklarında kendi çocuklarını dövmektedirler. Veya dayağın bir eğitim yöntemi olduğunu bile düşünebilmektedirler.

Bir başka yanlış davranış da; ailelerin hâlâ çocuklarına "O sana vuruyorsa sen de ona vur" demeleri ve hatta vurmayan yada vuramayan çocuklarını kendilerinin döverek cezalandırmalarıdır.

Bir başka yanlış söz ise; "Öğretmenin vurduğu yerde gül biter" sözüdür. Bu sözde yanlış söylenmiş veya yorumlanmıştır. Aslında bu sözle şöyle denmek istiyor; Öğretmenler hep sizin iyiliğinizi isterler ki bazen acı konuşabilirler, sizi eleştirip yanlışınızı gösterebilirler. Onlar size beğenmediğiniz bir yanınızı gösterdiklerinde onlara kızmamalısınız. Çünkü onlar sizin yetişmeniz, öğrenmeniz için bunları göstermek, sizleri uyarmak zorundadırlar. Ama vurmak çok acıtıcı bir durumdur. İnsanlar konuşarak anlaşmaktadırlar. Eğer sözle anlatamıyorsanız konunun profesyoneline sormak ondan rehberlik, danışmanlık hizmeti alabilmek kadar uygun bir yol varken vurmak niye. "Böyle durumlarda size vurulmasını ister misiniz?" diye ailelere sorarsanız tabii ki istemem diyeceklerdir.

Yanlış bir inanış da aile büyüklerinin çocukla yüz göz olmamaları gerektiğidir. Çocuklarla arada bir mesafe bırakılmalı görüşü yanlıştır. Çocuğunuzla yakın olmak, ona fikirlerini sormak ona değer vermektir. Odasını, hatıra defterini, çekmecelerini karıştırmamak ona saygı duymaktır. Bu tavrı sizden gören çocuk da başkalarına saygılı olacaktır. Yani sonuç olarak mutlu ve başarılı olacaktır.