Yedi düvel, Makarios, ASALA, PKK, Barzani, FETÖ… Bunlar İstiklal Harbi'nden bu tarafa Türkiye'nin konjonktürel milli düşmanları. Hem devletin hem de milletin düşman olduğuna dair üzerinde ittifak ettiği düşmanlar hepsi de.
Peki Türk milletinin Milli Mücadele döneminden bu tarafa hep var olan, hatta diğer düşmanları ile dirsek temasında bulunan, ittifak yapan, menzil ortaklığı olan düşmanı kim? Tabi ki siyasal İslamcılık!
Bu düşmanlığın son örneğini, iktidara yakın Yeni Şafak Gazetesi'nin Atatürk ve cuhuriyet düşmanlığını geçinme kapısı haline getirmiş Yusuf Kaplan'ın geçtiğimiz günkü yazısı ile gördük.
Her fırsatta bu yönünü sergilemekten geri durmayan ve bu uğurda "Gülenizm, Kemalizm'in çocuğudur" diyecek kadar kendinden geçen Kaplan yine kendinden geçmiş olacak ki, "Türkiye Tanzimat'la yönünü, Cumhuriyet'le yörüngesini yitirdi" dedi.
Tabi, iktidar olmadan evvel mücahit, iktidar olunca da önce müteahhit sonra da her şeye müsait olan bir iktidara yakın bir isim söyleyince, daha bir anlamlı oluyor Türkiye'nin cumhuriyet ile yörüngesini kaybettiği iddiası…
Oysa tam tersine, Türkiye, cumhuriyet sayesinde Anadolu'da tutunabildi. Böylece Türk milleti yarım kalan Atatürk devrimine rağmen uygar alemde yerini alabildi.
Kaldı ki Türkiye'nin yörüngesi daha çok laik cumhuriyet, ulus devlet düşmanlığı ve kamu malı aşırıcılığı ruh dünyasını oluşturanların devrinde değişti, değiştirildi…
Lafı hiç dolandırmaya, uzun uzun tespit ve analizlere, tarihten örneklere gerek yok. Anladıkları dilden cevap verelim; AKP'den önce Türkiye yüzde 99'u Müslüman bir ülke idi ve bu günümüzde TÜİK'in rakamları gibi abartı değil, toplumsal bir gerçeklikti.
AKP döneminde ise, AB uyum yasaları ile önce misyonerlik altın çağını yaşadı, şimdilerde ise deizim ve ateizm moda!
Öyleyse; Türkiye'ye yörüngesini kaybettirenler aranıyorsa, her haltlarına, her yanlışlarına, her aşırmalarına İslam'ı kılıf yapanlara bakılsın!
15 Temmuz gibi bir musibete rağmen, halen daha tarikat ve cemaat gibi yapılarla dirsek temasına devam edenlere bakılsın!
Bilinçaltında ülkeyi Dar-ul Harp görüp, iktidar olmayı fetih sayanlara, makamlara liyakatsiz olanları yerleştirip, akçeli işleri fetih hakkı/ganimet sayanlara, haramı helal kabul edenlere, devleti; adalete, hukuka, liyakate değil partizanlığa yönettirenlere bakılsın, Türkiye'ye yörünge kaybettirenler aranıyorsa!
Doğruları ve yanlışları ile bir zamanlar bütün İslam dünyasına; laiklik, demokrasi ve İslam'ın bir arada yaşayabileceğini göstermesi açısından örnek bir Türkiye vardı. Ya şimdi?
Türkiye'nin cumhuriyet öncesinden beri varlığını hiç kaybetmeyen düşmanıdır siyasal İslamcılık! Yörüngeleri İslam'dan dahi öylesine uzaktır ki, İslamafobinin bile kaynağı olabilmektedirler…
