Son yıllarda kekemelerde, konuşmanın beyinde yetersiz lateralize olduğu; daha çok, her iki hemisferde de temsil edildiği; bu nedenle konuşmanın kolaylıkla kesilmelere uğrayabileceği ve bunun farklı bir etkene bağlı olduğu görüşü ağırlık kazanmaktadır.
Kekemeliğin başlamasına neden olan en sık görülen etken korkudur. Halk arasında da bu kanı yaygındır. Uzmanlar çoğunlukla çocukluk döneminde 2-6 yaşlar arasında görülen kekemeliğin bir korku faktörüyle ortaya çıktığını belirtmektedirler. Işıklar söndü, köpek saldırdı, trafik kazası geçirdik, babasını uzun süre göremedi, anne ameliyat oldu, ikinci kardeş geldi, anneanne öldü, gibi korkutucu ve üzücü olaylardan hemen sonra kekemelik başlamıştır. Bazı durumlarda da aile kekeleyen çocuğu daha sorulmadan ''hiçbir şeyden de korkmadı ki niye oldu anlayamadım'' diye getirmektedir. Aileden derinlemesine bilgi alındığında gerçekten çocuğun büyük bir korku ile karşılaştığı saptanmıştır. Örneğin çocuğu bakıcıya bıraktık. Bakıcı çok iyi bir insandı diye anlatan anne, biraz sonra, bakıcının epilepsi hastalığından dolayı çocuğun yanında nöbet geçirerek bayıldığını anlatmıştır. Kekemelik genellikle kronik bir gidiş gösterir. Zaman zaman düzelmeler olabilir. Bu düzelmeler aylarca sürebilir. Hafif vakaların yüzde 30'unun kendiliğinden düzeldiği bilinir.
Kekemeliğin tedavisinde öncelikle çocuğun düzgün konuşması için zorlanmaması gereklidir. Ayrıca yetersizlik duygusunu pekiştirici tutumlardan alay etme, utandırma, zorlanma gibi kaçınılması gerekir. Ailenin aşırı titiz, düzenli, denetimci ve kuralcı tutumu gevşetilmelidir. Psikoterapi 7 yaşından küçüklerde oyun, daha büyük çocuklarda konuşma terapisi yoluyla uygulanır. Kekemelik tedavisinde amaç yalnız kekemeliğin geçmesi değildir. Çünkü kekemelik bir süre devam ettiği için toplum içinde çocuğu güç durumda bırakır. Çocuğun benlik saygısını zedeler. Tedavinin esas amacı benlik saygısını korumaya ve bozulmuş ise yeniden yapılandırmaya yönelik olmalıdır. Bu çocukların var olan olumlu özelliklerini bulup çıkarıp, dikkatini ve ilgisini bu olumlu yönlerine çevirerek çocuğun benlik saygısı güçlendirilmelidir. Bu durumda kekemelik de giderek hafifler ve ortadan kalkar. Konuşma tedavisi, psikologlar ve konuşma terapistleri tarafından, özel konuşma teknikleri ile uygulanır. 2-6 yaşta konuşarak, 7 yaştan itibaren ritmik okumalar ve tekerlemeler kullanılarak uygulanır. Kekemeliğin ilaç tedavisi yoktur. Çocukta fazla heyecan varsa ya da çocuk bu durumdan dolayı aşırı üzüntü duyuyorsa rahatlatıcı ilaçlar kısa süre verilebilir.
