"Biz kimsenin ayrıcalıklı olmadığı bir Türkiye oluşturacağız." diyorlar. Bakınız bu cümle baştan aşağı yanlıştır. Bu, kuru bir eşitlik vaadidir.

Ben, Türk toplumunda ayrıcalıklı bir kesimin olması gerektiğini düşünüyorum. Fakat bu ayrıcalıklıların yetenekli ve bilgililerden teşekkül etmesi gerektiğine inanıyorum.

Neden mi?

Çünkü iyi bir teknik direktörün kalitesi, yıldız futbolcuları elinde tutabilmesinden anlaşılır.

İyi bir okul ya da dershanenin kalitesi, iyi öğretmenleri elinde tutabilmesinden anlaşılır.

İyi öğretmenin kalitesi, iyi öğrencileri elinde tutabilmesinden anlaşılır.

İyi bir devletin kalitesi de yetişmiş insanlarını elinde tutabilmesinden anlaşılır.

Yıldız futbolcuları tutamıyorsanız takım şampiyon olamaz.

İyi eğitimcileriniz yoksa dershaneniz batar ya da okulunuz tercih edilmez.

İyi öğrencileri elinizde tutamıyorsanız yalnızca kötülerin seçeneği olursunuz.

Yetişmiş iyi insanlarınızı da elinizde tutamıyorsanız devletin temeli sarsılır ve her alanda dışa bağımlı olur.

İşte bu sebeple her toplumun gerek yetenek gerekse zihinsel olarak ayrıcalıklıları vardır. Herkese kuru bir eşitlik vaadiyle başarıya ulaşamazsınız.

Başarının yolu ayrıcalıklılarınızın sayısının artmasıdır ve bunları yönetebilme kabiliyetinizdir.

Bugün geldiğimiz noktada ise maalesef ayrıcalıklı sınıfın yukarıdaki kabiliyetleri taşıdığını söyleyemeyiz. Hatta tam aksine birçoğunun yurt dışına çıktığını görmekteyiz.

Okullarda eğitimin kötü olduğu ve nitelikli öğrencileri kolejlerin bursla kaptığını görmekteyiz. Devlet üniversitelerinin iyi hocalarını özel üniversitelerin kaptığını görmekteyiz.

Yani devlet, bir cazibe merkezi olmaktan çıktı. 2022 yılının ilk 7 ayında Türk Tabipleri Birliği''nden ''''iyi hâl'''' belgesi olan doktorlarımızın sayısı dahi 1402 idi. Göç etmesi beklenen doktor sayımız 3 bine yakın.

Savunma sanayisinde çalışan her 6 mühendisimizden birinin yurt dışına gittiği görülüyor.

Peki, devlet kime kaldı?

Yeni nesil ayrıcalıklılara...

Evet, Türkiye''de de bir ayrıcalıklı sınıf mevcut fakat işin ilginç tarafı Türkiye''nin ayrıcalıklıları yetenekleri vesilesiyle değil, konumları ve birilerine yakınlıkları vesilesiyle ayrıcalıklı.

Bürokrasideki ahbap çavuş ilişkisi bunu gösteriyor. Belediyelerdeki kadroların dahi büyük çoğunluğu bunun örneği.

Yani Türk toplumunda ayrıcalık, bir çeşit siyasi imtiyazın sonucudur.

Hâl böyle olunca da milletçe ''''ayrıcalık'''' kelimesine gerildik. Halbuki Avrupa''da durum böyle değil. Ayrıcalık toplumun temellerini ayakta tutan aydın kesimin en doğal hakkıdır.

Ayrıcalık önemli bilim insanlarının da ülkenizi tercih etmesinin en önemli yoludur. Ayrıcalık deyince haksızlık ya da birilerini kayırma olarak düşünmeyin! Ayrıcalık bileni bilmeyenden ayırmak ve memleketin sorumluluğunu yüklenen kişiye sahip çıkmaktır.

Kısacası yıldız futbolcularımız ellerimizden birer ikişer gidiyorken, bizim toplumumuzda ayrıcalık siyasi olarak peşkeş çekiliyor. Sorun birilerinin ayrıcalıklı olması değil, asıl sorun ayrıcalıklılarımızın bunu hak etmemesidir!