"Biz Türkler, eski zamanlarda baba, yani ata, av ya da savaş için çadırdan çıkar ve genelde akşama kadar gelmezdi. Anneler de çocuklarını avutmak için -Ataya gideceğiz- derlermiş. Ataya gitmek, zamanla minik bir değişimle -Attaya gitmek- olmuş" diye bir açıklama vardı "Attaya gitmek" deyimi konusunda.

Bizim çocukluğumuzda özellikle yemek yenmediğinde "Yersen seninle attaya gideceğiz" denirdi.

Biz de yerdik ve "Atta" olarak adlandırılan dışarı çıkartılırdık.

Bu dışarı sanmayın ki çok uzaklar olurdu.

Bazen sokak olurdu, bazen de yakınlardaki bir park.

Orada iki tur atar, salıncakta sallanırdık.

Sonra hoooop eve.

Yine o çocukluğumda büyükler evin sokağına girip eve yaklaştıklarında ıslık çalarlardı.

O zamanlar nerdeee cep telefonu, nerdeee akıllı telefonlar?

Tek telefon evdeki, üzerinde genelde beyaz dantelli örtü olan çevirmeli telefonlardı ki onları da çevire çevire garibim cihazların başı dönüyordu.

Bunu neden mi anlattım?

Burada bir anne dondurma isteyen çocuğuna "Daha yaz olmadı. Hava sıcak ama dondurma için erken. Dondurma istemezsen seni attaya götüreceğim" dediğinde aklıma çocukluğum geldiği içindi.

Küçük bir kız çocuğuydu. Yanında da belki 1 yaş büyük abisi vardı.

"Attaya gitmek" teklifini duyunca, ikisi de minicik parmaklarıyla parkı gösterip "Payka gidiyom, payka" dediler.

Çocukluk işte.

Tamam, çocukluğumu hatırladığım için yazdım ama asıl yazma sebebim, bu yazıyı yazarken Twitter''da gördüğüm "Merkez Bankası''nın dolarları ve altınları nereye gitti?" diye başlık açıp iktidarımı eleştirmeye kalkan muhalefete iki laf çakmaktı.

Koskoca insanlar olarak muhalefetin başına geçmişsiniz, köklü partilerin en tepesindesiniz ama daha doların ve altının nereye gittiğini bilmiyorsunuz?

Attaya gitmişler, attaya!

Not: Sevgili dolar ve kıymetli altın, Allah aşkına her neredeyseniz, olur da dönmek isterseniz ıslık çalın. Bakın, size jest olsun diye Manuş Baba''nın "Dönersen ıslık çal" isimli şarkısını da açtım.