Yazmak, bir şeyler karalamak çocukluğumdan beri yaptığım ve hoşlandığım aktivitelerdendi. 

Lisede aldığım karikatür dergisi Leman'ın karikatürlerinden çok yazarlarını okumayı iple çekerdim.

Bu söylediklerim gözleriniz önüne inek bir öğrenci getirmesin.

Okumayı sevdiğim kadar haylaz bir öğrenciydim de...

Sınıfın en arka köşesinde oturan; geveze, dersi kaynatmasını gayet iyi bilen, arkadaşlarını güldürmeyi becerebilen ve sürekli şarkı söyleyen bir tiptim.

Şarkı söyleme konusunda hala aynı noktadayım orası ayrı.

Disiplin cezasına da girdim, okuldan atılmaktan da son anda kurtuldum.

Liseyi de zar zor bitirebildim zaten.

Üniversite daha kolaydı benim için.

İnsanın olgunlaştığı dönem kesinlikle lise hayatını sonlandırmasının ardından başlıyor.

Biraz daha olgunlaştıkça gazeteci olmaya karar vermiştim bile.

Sırasıyla stajyer, muhabir, editör, yönetici olarak çeşitli kurumlarda gazetecilik yaptım.

Sizlerle de Haziran ayından beri yani neredeyse bir yıldır beraberiz.

Ve veda vakti geldi çattı.

Gazeteciliğe bundan sonra ODA TV'de yazıp çizerek devam edeceğim.

Günboyu'na verdiği imkan nedeniyle şükranlarımı sunuyorum.

Ancak  vedalar acıtsa da, bazen gitmek gerekir...

Kalın sağlıcakla.