Türkiye sınırları içerisindeki spor mantığı ve felsefesi özellikle futbol başta olmak üzere oldukça sıkıntılı. Bu sıkıntıları daha önce hiç Türkiye''de spor takip etmemiş kişiler çok kısa sürede fark edebilir. Sürekli değişen kural ve formatlar, yetersiz spor tesisleri, kalitesiz ekipmanlar, boş tribünler gibi etkenler ülkedeki sporun gelişimine büyük darbe vuruyor. Her ne kadar sporu seviyor gibi gözüksek te yönetici ve izleyici bazında yeterli desteği vermiyoruz. Burada kastım futbol değil. Ülke olarak futbola gereğinden fazla değer ve para veriyoruz. Büyük kulüplerimiz 30-40 milyon maaş limitlerinde kurduğu takımlarla Avrupa arenalarında başarısız oluyor. Ancak çok daha düşük ücretlerle kurulan orta-kuzey Avrupa takımları düzenli olarak bu turnuvalarda üst sıralara çıkabiliyor. Bu vahim tablonun sonucu olarak artık şampiyon olan takımımız bile direkt olarak şampiyonlar ligine katılamayacak duruma geldi. Daha öncede birçok defa dile getirdim, bu kadar isimli ve sonraki satışından gelir edilmesi zor oyunculara yönelmemesi lazım kulüplerin. Ekonominin geldiği bu kötü halde hala milyon Eurolar harcamak çok büyük bir risk.
Geçtiğimiz Avrupa ve Konferans ligi maçlarında takımlarımız oldukça iyi sonuçlar aldı. Trabzonspor, Başakşehir ve Sivas galibiyet alırken Fenerbahçe 2-0 geriye düştüğü zorlu deplasmandan 2-2 ile çıkmasını bildi. Bu sonuçlar ülke puanı için olumlu gelişmeler ama takımlarımız bunu istikrarlı bir şekilde sürdürmeli. Yoksa en büyük gelir kapısı olan Şampiyonlar ligine katılımı hayal olacak. Şampiyonlar ligi sadece anlık bir maddi kazanç sağlamıyor. Oyuncuların dünyanın en büyük vitrinlerinden biri olan Şampiyonlar liginde boy göstermesi hem olası transferlerden kazanılacak gelirde çok önemli.
Basketbolda yaşanan gelişmelere bakacak olursak karşımıza milli takımın Avrupa şampiyonası macerası geliyor. Kadro olarak devşirme hakkımızı Larkin''i kullandık. Ek olarak NBA''deki oyuncularımızdan Ömer Faruk Yurtseven turnuvaya katılmak istemedi. Grup aşaması olaylı ve yenilgiyle sonlanan Gürcistan maçı hariç beklentilere yakın geçildi. Takımımız oyuncu karakteristiği nedeniyle oyunun hızı arttığında ve geçiş hücumu yakaladığında iyi skor bulabilen ve set oyununda üç sayılık atış denemeleri yapan bir hal aldı. İşin savunma tarafında ise iş pek iç açıcı olmadı. Ömer''in eksikliğinde ribauntlarda dönem dönem ezildik. Sertaç oldukça çaba sarf etse de rakibin fizikli uzunları takımlarına birçok ikinci şans sayısı imkânı sundu. Ribauntlara hükmedemediğimiz zamanda haliyle tempoyu ve geçişleri yakalayamadık. Larkin''in parmaklarında yaşadığı sorun nedeniyle istenilen seviyede olmadığı grup aşamasından sonra rakibimiz Fransa oldu. NBA''in en iyi savunmacılarından biri olan Gobert''e sahip olan Fransa milli takımımız için sağlam bir rakipti. Maça Fransa oldukça iyi başlasa da 3. Çeyrekte yakaladığımız hücum performansıyla farkı kapattık. Özellikle Buğrahan Tuncer''in harika üç sayı performansıyla son 2 dakikaya önce girdik. Ve maçın son anlarında son saniyelerinde artık alıştığımız bir şansızlık ve sakarlık silsilesine tutulduk. 2 sayı öndeyken sportmenlik dışı faul nedeniyle kullandığımız faul atışlarının ikisini Cedi Osman değerlendiremedi. Bu senaryo herkesin aklına ABD maçını getirmiştir. Maalesef sonu da onun gibi oldu. Kaçan serbest atışlar sonrası topu oyuna sokarken top kaybı yatık ve olabilecek en kötü senaryoyu yaşadık. Mevcut rotasyonumuz önümüzdeki turnuvalar için ümit veriyor bence. Tam kadro olarak katıldığımız her turnuvada madalya adayı olabileceğimizi düşünüyorum. Özellikle Alperen, Ömer ve Adem Bona uzun rotasyonu 2-3 sene içinde ciddi bir tehlike olacaktır rakipler için. Ve umarım iyi bir Türk kısa rotasyonu kurabiliriz. Buğrahan ve Şehmuz''un gelişimi milli takımın geleceği için çok önemli.
