Oldum olası derdimizi kimseye anlatamayız. Bizim için "şey" kelimesi, can kurtaran bir kelimedir. Kafamızdaki şey neyse, oraya varıncaya kadar dağdan, tepeden bir çuval laf sıralarız.
Pandemi, enflasyon, sel, deprem, yangın derken derdimizi kime anlatacağımızı şaşırmışız. Şey diye başlıyoruz, şey kelimesinde takılıp kalıyoruz.
Dinleyen olmayınca, şey diyecektim diyen diyene…Bir de, "derdini söylemeyen derman bulamaz demişler." Söylemeye muvaffak olduk da, dermanı eksik kaldı!
Baktın olmadı, var git Marko Paşaya diyorlar!
Gideceğiz gitmesine de…
Şey diyecektim!
Şey yani, Marko Paşa sizlere ömür!
Marko Paşa hayatta olsa, bir değil on kere çalmaz mıydık kapısını, hatta aşındırırdık!
*
Sanki, derdini anlat bakalım diye yumuşacık bir ifadeyle, şefkatle yaklaşan var!
Surat savat karşılanan bir kişi nasıl başlayabilir lafa, nasıl girer?
Geleneksel bir şekilde…
Yani, şey diye…
Ya, şey diye karşımda lafı eveleme-geveleme diyecek muhatabınız, biraz asabi, biraz sinirli!
Ya da şey diye tereddüt etmeyin, her neyse meramınız sakin bir şekilde anlatın!
Bu cevapların ikincisi biraz da şans meselesi…
Artık ne diyeceğimizi şaşırdık.
Ne mi diyecektik?
Şey diyecektim!
*
Derdini istese de anlatamayan lafa ne diye girebilir?
Şey diye…
Şey ne?
Şey işte…
Ne diyecektiniz? Yine şey mi?
O şey ne şeyi? Hangi şey o?
O şey bildiğiniz şey?
Söyleyeceğim diğer şey?
Birde öbür şey var?
Vah…vah…
Demek ki bayağı bir şey birikmiş!
*****
Hani Muhtar, Kaymakamın huzuruna çıkmış ya…
Kaymakam, söyle Muhtar demiş ne diyecektin? Muhtar heyecandan, söyleyeceklerinin tamamını unutmuş!
Şey diyecektim sayın Kaymakamım...
Sıkılma söyle, rahat ol!
Şey, Kaymakamım, şeylerin selamı var! Şeyler mi? Kim o şeyler?
Köy halkının selamı var diyecektim!
Öyle desene Muhtar! Şey diye bir başladın, o şey den, inan hiç bi şey anlamadım!
Şimdi efendim, bizler de çok şey anlatacağız anlatmasına da…
Şey demekten, şey diye lafa girizgâh yapmaktan, telaştan, heyecandan, lafı toparlamaya çalışmaktan bir şey anlatamıyoruz!
Şey diyecektim diye akşam oluyor ve Üsküdar'da sabah!
