İşe gitmek için kalktım ve sokakta yürüyorum. Tam donanımlı bir şekilde olmama rağmen soğuk ve üşüyorum.

Düşünüyorum deprem bölgesinde kalan yurttaşları, kahroluyorum. Gözüm doluyor, çaresizlik attığım her adımda hissediliyor.

Enkaz altında kalanlar bir yanda dışarıda bekleyenler diğer yanda. Hâlâ artçılar nedeniyle tetikte olan psikolojiler...

O kadar büyük bir alan ki kime neye yetecek diye düşünüyor herkes. Yetmiyor da zaten...

Tarihin en büyük afetlerinden biri. Evleri zarar görenlerin bir daha evlerine girmemesi için asayişin sağlanması, yağmacıların engellenmesi için ordunun sahaya inmesi gerekiyor.

İnşaat şirketleri araçlarını seferber etmeli. Deprem bölgesinde üç ay boyunca konut ve arsa satışı yasaklanmalı. İnsanlar bu psikolojiyle her şeyi yapabiliyor. 99 depremi hafızalarımızda.

İmkânı ve tecrübesi olanlar gönüllü olarak arama-kurtarma ekiplerine katılsın. Şu an en önemli şey bu. Çaresizlikten sinirleri bozulanlar ise maddi ve eşya yardımı için ikamet ettikleri belediyelerin duyurularını takip etsin. Senden eksilmez ama onların eksik...

Yolların çöktüğü, olumsuz hava şartları nedeniyle ulaşımın çoğu yerde yapılamadığı bir afet. Yani en kötü senaryo. Lirik cümleler kuruyorum ama sadece devlet değil, halkın seferberliği ile de bu mücadelenin altından kalkabiliriz. Vatanımızın başına gelen bu afete karşı vatandaş olmanın ne demek olduğunu göstermeliyiz.

Tekrar ediyorum; İmkânı ve tecrübesi olanlar gönüllü olarak arama-kurtarma ekiplerine katılsın.

Maddi ve eşya yardımı yapabilecek olanlar, ikamet ettikleri belediyelerin duyurularını takip etsin.

Her belediye seferber oldu. Senden eksilmez ama onların eksik. Üşenmeyin, hemen şimdi bakıp hazırlığınızı yapın. Yurttaşlarımız üşüyor.