Metin Akpınar… Türkiye'nin yetiştirdiği en büyük ve en yetenekli sanatçılardan biri. Kelimenin tam anlamıyla bir ekol…
Sadece tiyatro ve sinema sanatçılığı ile mest etmez izleyenleri Metin Akpınar. Kibarlığı, bilgi birikimi ve kültürü ile bezenmiş enfes sohbeti de ona hayranlık sebebidir. Dahası, en kalbur üstü siyasetçilere ve ekonomistlere diz çöktürecek seviyede bilgi sahibidir.
Oyunculuğu, şimdilerde izlemek zorunda kaldığımız isimlere ders niteliğinde, şive ve mimik hakimiyeti ise zirvede olan nadir sanatçılardandır.
Aktörlüğünün yanında hayran kalınacak bir diğer özelliği de kulağımıza, hafızamıza ve gönlümüze kazınmış en büyük Türk Sanat Müziği sanatçılarını kıskandıracak derecedeki, muazzam sesidir. Mesela ''Baharı bekleyen kumrular gibi" şarkısını onun kadar güzel söyleyen birinin olduğunu sanmıyorum. Uzun hava okurken adres tarif edebilmesi de bir başka meziyetidir Akpınar'ın…
Keşke şimdi yine olsa ve yeni nesillere hiciv nasıl yapılır gösterilse diye özlemini çektiğimiz Devekuşu Kabare Tiyatrosu'nda kim bilir kaç nesli ayakta alkışlatmıştır. 12 Eylül 1980 sonrası süreçte, öyle kolay kolay herkes cesaret edemezken Zeki Alasya ile birlikte tiyatronun muhalefet işlevinin bayrağı oldular.
O Devekuşu Kabare ki, kaç siyasiyi hicvetti, kaç siyasi olayı topluma tattırdı. Devekuşu Kabare'de ortaya koyduğu siyasi mizah, bence bugün bile siyasi partilerden daha etkilidir.
Metin Akpınar, Zeki Alasya ile birlikte Devekuşu Kabare'de 12 Eylül tahammülsüzlüğünün ortamında ''Deliler'' ve ''Yasaklar'' gibi iki oyuna cesaret ettiler. Ya şimdi? Cumhuriyet tarihinin en despot deönemini yaşadığımız şu dönemde, yasakçı zihniyeti zerre kadar eleştirebilecek bir mizahçı var mı ortalarda? Ne arar! Devir, suyu sabuna dokunmayan mizahçıların devri…
Bugün hangi mizahçının ağzından düzen eleştirisi, hak ve özgürlük serzenişi, iktidar sahiplerine gönderme çıkabiliyor? Metin Akpınar'ın Devekuşu Kabare'de aldığı ticari ve siyasi riskin ne kadarını almaya cesaret edebiliyor zamane mizahçıları? Oysa sanatçı, topluma karşı sorumlu olandır. Ve şimdilerde unutturulmaya çalışılsa da, muhalefetin motoru mizahtır, sahnedir, edebiyattır.
Sadece tiyatroda değil, nice nesile kendini defalarca izlettiren, halkın yaşamını beyazperdeye taşıyan, iyiliği, güzelliği yansıtan o eski Türk filmlerinin de unutulmaz kahramanlarından biridir Metin Akpınar.
İşte bu sanat çınarı; tıpkı seksenli yıllardaki gibi ama o yıllara bile rahmet okutan derecede korku imparatorluğunun hakim olduğu bir Türkiye'de, konuk olduğu bir televizyon programında yine kimselerin söylemeye cesaret edemediği şeyleri söylediği için Müjdat Gezen ile birlikte hapsi isteniyor. Gerekçe: Cumhurbaşkanı'na hakaret!
Asıl gerekçe ise, memleketin nerdeyse yarısı gerçek fikrini dile getirmeye korkar olmuşken onun yine gerçekleri ortaya koymasıdır!
Oysa Akpınar o programda ne iç savaş ve darbe çağrısı yapmış ne de iktidarı tehdit etmişti. Aksine, iktidarın demokrasi adına ders çıkarması gereken ve kendisini okumasını sağlayacak bir tablo koymuştu ortaya.
Toplumun muhalif kesimlerinin seçimlerin güvenirliğine olan inancını yitirmeye başladığını ve bundan dolayı da iktidarın faşizme kayacak derecede baskıları arttırdığını belirtip, iktidar değişiminin demokrasi yoluyla olması gerektiğini ama gidilen faşizm noktasının Türkiye'yi düşüreceği duruma dikkat çekmişti.
Yani tamamen doğru bir tespit ve doğru bir uyarıda bulunmuştu Metin Akpınar. Öyle ki iç savaş çağrısı yaptığı ya da Cumhurbaşkanı'na hakaret ettiği için değil, en iyi yaptığı şeyi, hicvi, göndermeyi yaptığı için hedef!
Yaklaşık bir buçuk yıl önce gözaltına götürülürken çekilen fotoğrafı yıllar sonra bu dönemin utanç fotoğraflarından biri olarak anılacak. Elbette hapsinin istenmesi de aynı şekilde utanç vesikası olacak…
Ancak şurası şüphesiz ki, Metin Akpınar dün ve bugün olduğu gibi, yıllar sonra da sanatçı olarak anılacak! Kendilerini şöhret basamaklarına taşıyan halka çözüm adlı yıkım sürecini hazmettirmekle görevli akiller arasında yer alan kimileri gibi anılmayacak yıllar sonra…
