Muaviye Şam'da, Hazreti Ali ise Küfe'de validir.
Aralarında anlaşmazlık vardır.
***
Bir gün Hz. Ali'nin taraftarlarının yoğun olduğu Küfe'den bir arap, erkek devesi ile Şam'a gelir.
Şam'da Muaviye vardır.
Şam sokaklarında dolaşırken Şamlının birisi Küfelinin yanına yanaşarak;
"Bu dişi deve benim" der.
Küfeli olan devenin sahibi ise;
"Bu deve benimdir, üstelik dişi değil, erkektir."
demesine rağmen Şamlı halen;
"Bu dişi deve benim" demekte ısrarcıdır.
***
Küfeli adam itiraz etse de dinletemez.
Tartışma büyür.
Sorun Muaviye'ye intikal eder.
Ahali de olaydan haberdar olur ve bir meydanda toplanır.
Devenin erkek olduğunu elbette herkes görüyordur.
***
Muaviye de meydana gelir ve ahaliye sorar;
"Ey ahali, bu dişi deve Şamlınındır değil mi?"
Ahali hep birlikte bağırır;
"Evet dişi deve Şamlınındırrr."
***
Küfelinin devesi Şamlıya verilir.
Küfeli şaşkın bir vaziyette devesinin ardından bakakalırken, Muaviye onu yanına çağırır;
"Ey Küfeli, şimdi beni dinle.
Sen de ben de biliyoruz ki, bu deve senindir ve dişi değil erkektir.
Ama sen Küfe'ye dönünce gördüklerini Ali'ye anlat ve de ki: Ey Ali, Muaviye'nin, dişi deve ile erkek deveyi ayırt edemeyen, o ne derse evet diyen 10 bin adamı var. Ayağını ona göre denk alsın."
***
Evet yukarıdaki hikayeyi okudunuz.
Güçlünün ak dediğine ak,
Kara dediğine kara demek.
Ne düşünüleceğine karar veren bir güçlü var.
***
Ancak demokrasilerde ise birey, kendi vicdanı doğrultusunda düşüncesini ifade eder.
Sadece inandığı doğruların peşinden gider.
Başkalarının doğrularının peşinden değil.
***
Yukarıdaki olayda olduğu gibi hiç bir şey düşünmüyorsa ahali,
Onun yerine düşünen birileri varsa sahi,
"Şunlar şunlar iyidir" dediğinde güçlü,
Hep beraber; "Evet onlar iyiii." diye haykırıyorsa o ahali,
Ertesi gün olunca bu sefer iyi dediğine "kötü" dediğinde güçlü,
Bu defa;
"Evet kötüüü" diyorsa o ahalinin dili,
İşte o zaman o beyinlerde o kafa da boşuna ağırlıktır o vücuda vallahi.
Bir de sizin yerinize bir düşünen varsa,
Niçin taşıyorsunuz o beyni sahi.
***
"Hz. Ali, Muaviye, Dişi Deve" hikayesi "hukukun gücünün yerine, güçlünün hukukunun" geçerli olduğu yerlerde yaşanacaklara bir örnektir.
Gerçek demokrasinin olmadığı ülkelerde güçlü hukuk tanımaz.
Böyle ülkelerde adaletin değil,
güçlünün dediği doğrudur ve güçlünün dediği olur.
***
Yargı mensuplarının bir kısmı da "Durumdan"
kendilerine görev çıkarır.
Hatta kraldan çok kralcı olurlar.
Adalet'tin bir çok kararlarında keyfiyet hakim olur.
Mağdur olanların sinek kadar değeri olmaz.
***
Böyle ülkelerde adaletin sadece adı vardır.
Adalet olmayan yerde torpil vardır.
Liyakat sahipleri değil, biat edenler makamlara getirilir.
Hakimler "Aman bana bir şey olmasın" düşüncesi ile yanlı kararlar verirler.
Adalet olmayan yerde zengin korunur,
Güçlü korunur.
Güçlünün ağzından çıkan her şey kanundur.
Yargının özgür olmadığı yerlerde de boşuna adalet beklenmemelidir.
Adaletin olmadığı yerlerde vatandaşın devlete de yargıya da güveni olmaz artık.
***
Adaletin olmadığı devletlerde zulüm vardır. Kötülük vardır. Haksızlık vardır. Yoksulluk vardır.
***
Fatih Sultan Mehmet bakınız ne demiş;
Aklı öldürürsen, Ahlak da ölür.
Akıl ve Ahlak öldüğünde,
millet bölünür.
Kadı'yı satın aldığın gün adalet ölür. Adaleti öldürdüğün gün DEVLET de ölür.
