Sevgililer Günü, anne ve babalar günü dışarıdan ithal edilen günlerdir. Bir gün dahi insanların vicdanında sevgi duyması ve hatırlaması önemlidir.

Dün olduğu gibi, bugün de millet olarak ithal edilen her şeye özen gösteririz. Sevgi hiçbir şey tanımaz ne pandemiyi, ne enflasyonu ne de ekonomiyi.

Sevgi:

Sevginin tanımı yapılmaz diyenler var.

Yapılmaz mı hiç!

Sevgi denilen buğulu duygu nasıl çıkmış ortaya?

Çıktığına göre, tanımı da yapılacak demektir.

Bana göre bir çiğdemdir sevgi.

Sevgili o çiğdemde bir nem, bir kırağı. Ne yurdu vardır sevginin, gönüllerden başka ne de bir karış toprağı.

Sevgili Türk toplumu, karşı cinse duygusal olarak yakınlaşma olarak algılarlar. Oysa her şeyin sevgisi vardır. Ana baba sevgisi, çocuk sevgisi, hayvan sevgisi, ağaç sevgisi, doğa sevgisi gibi…

Ama bizim konumuz Sevgililer Günü. Üstüne basarak söylüyorum günü!

Bu söylemden yürüyerek yazmak gerekirse, yani günün üzerinde durmak gerektiğinde iş başkalaşır.

Sevgililer Günü mü dedin sen sevgililer günü?

Sus!

Sus da duyan olmasın.

Ey şaşkın,

Ey koca şaşkın. Ne bugünü olur gerçek aşkın ne de dünü.

Hep yemyeşildir o, yılın 365 günü.

Bizi bugünlere getiren anne baba gerekli sevgiyi bir güne sıkıştırmak değil eğer sağ ise her zaman ziyaret etmek, eğer vefat etmişse her yerden dua etmek lazımdır.