Tam iki ay önce meydana gelen şidddetli depremlerin ardından ayakta kalmış binalar da yıkılırken yerlerine ne yapılacağı ya da ne zaman yapılacağı şimdiden yoğun bir sosyal ve siyasi tartışma konusu haline geldi.
Yaşadığı bina depremde yıkılan eski inşaat işçisi Ali Çimen, mahallesinde molozları kaldırmak için çalışan ekskavatörlere bakarak, belirtilen sürede inşaatların tamamlanmasının mümkün olmadığını söylüyor:
"Belki başka bir yerde. Ama burada, bu koşullar altında, sadece molozların kaldırılması bile en az bir yıl sürer."
Bir zamanlar kafe ve butik dükkanlar labirenti olan eski şehir merkezinin bazı bölümleri, metrelerce yükseklikteki enkaz yığınları nedeniyle hala geçit vermiyor.
Her ne kadar Erdoğan enkazın yarısının kaldırıldığını açıklasa da emekli Gökhan Karaoğlan, iki aydır molozların beklediğini vurgulayarak "Bu üç, dört ya da beş yıl daha sürecek. Bu arada biz de sefalet içinde yaşayacağız" diyor.
Yıkım işlemleri ve kaldırma çalışmaları asbest gibi başka sorun ve hastalıkların da ortaya çıkmasına yol açıyor. Toza karışan kanserojen madde asbest, maske takılmasını zorunlu kılıyor. Her ne kadar bölgede çalışan yetkililer korunmak için maske taksa da çalışmaları izleyen ya da yakınlarında yaşamak zorunda kalan bölge halkının bu tür bir şansı bulunmuyor.
Bir mühendis ise Antakya''nın yeniden inşasına ilişkin yeni planların tüm molozlar kaldırıldıktan sonra oluşacağını ifade ediyor. Ekskavatörlerin molozları kaldırmasını izleyen Emine Burç başlarını sokacak bir yere ne zaman kavuşacaklarını düşünüyor. 39 yaşındaki kadın, "Dürüst olmak gerekirse, kendimizi yaşayan ölüler gibi hissediyorum" diyor.
