12 ila 22 yaş arasındaki 10 yıllık döneme "ergenlik dönemi" denir. Çocuklar gençlik dönemine girdiğinde davranışlarında büyük değişiklikler gözlenmektedir. Bu değişikliklerin bir kısmı olumsuz davranışlar şeklinde olabilmekte ve aileyi paniğe sokmakta hatta ürkütmektedir. Örneğin özellikle o yaşa kadar sakin olan bir çocuk gençlik döneminde birden eve geç gelmeye başlayabilir, büyükleriyle sert konuşmalara girebilir, hatta ailesine ağır sözler söyleyebilir. Hırçınlığı, ısrarcılığı da artabilir. Tüm bunların yanı sıra zaman zaman içine kapanıp odasında yalnız kalmayı tercih edebilir. Kimseyle konuşmak istemez, annesinin bile odasına girmesine karşı çıkar. Özel eşyalarına karşı aşırı bir koruyuculuk geliştirebilir.
Olumsuz tepkiler geçicidir
Bu davranışlar aileyi şaşkınlığa sürükleyebilir ve bunlar çocuğunuzun artık ergenlik dönemine girdiğini ve onun yetişkinlik döneminin kapılarını araladığını, zorladığını gösterir. Bu sert tepkiler ve eleştiriler asla size karşı yapılmış değildir. Bu tepkileri vermesi kendi kişiliğini, kimliğini kurabilmesi için gereklidir. Bu olumsuz tepkiler geçicidir. Kişilik oluştukça tamamen ortadan kalkacaktır. Genç için zor olan bu dönemin daha kolay geçirilebilmesi için ailenin hoşgörü ve esneklik göstermesi uygun olacaktır.
Bu dönemde genç ne çocuktur, ne de yetişkin; bu bir ara dönemdir. Bazı durumlarda genç ailenin gözünde "sen çocuksun, anlamazsın" diye eleştirilirken, bazen de "sen artık adam oldun, bunları yapabilmen lazım" şeklinde uyarılır ve genç de aile de hep ikilem içinde kalır. Oysa bu dönem hem genç hem de aile için hayatlarının en güzel ve en keyifli geçirilmesi gereken dönemleri olmalıdır. Genç, bu dönemin güzelliklerinin farkına varmalı ve mutlaka tadını çıkarmalıdır, ebeveynler ise bu dönemde çocuklarının pek çok problem yaşayıp, birçok önemli sorunla karşılaşacağını bilmeli ve ona göre hoşgörülü davranmalıdır. Bu dönem çocuklarımızı hayata hazırladığımız çok çetin ama bir o kadar da keyifli bir dönemdir. Aileler kendi gençlik dönemlerinde yaşadıkları zorlukları kolayca unuturlar. Bu evrensel ve doğal bir süreçtir. Gençlik dönemi kendine has özellikleri olan bir dönemdir. Bu döneme has pek çok davranış bulunmaktadır. Bu dönemde gencin bedeninde ve duygularında görülen ve görülmeyen farklılaşmalar, değişmeler ortaya çıkar. Bu değişikliklere genç hazır olmayabilir. Bu fiziksel büyüme ve değişiklikler genci kaygılandırabilir. Hatta bu dönemde fiziksel büyüme orantılı olmadığı için bazen gencin boyu, ayakları ya da kolları orantısız bir büyüme gösterebilir. Bu büyümenin hızından dolayı gençte sakarlıklar gözlenir. Aile de genci bu durumundan dolayı eleştirir. Ailelerin iyi bilmeleri gereken konu orantısız büyümenin neden olduğu sakarlıkların bu döneme has ve geçici olduğudur. Bu dönemde gencin sesi kalınlaşır ya da incelir. Bu değişimler genci şaşırtır ve genç yeni özelliklerine adapte olmakta güçlük çekebilir. Bu hızlı değişimler gencin toplum içinde rahat olmasını ve rahat hareket etmesini zorlaştırır. Özellikle genç kızlarda göğüslerin büyümesi, utanma sorunlarını ortaya çıkarabilmektedir. Bu geçici bir durumdur. Gençler dönemin özelliği olarak alıngan ve kırılgan olabilirler. Her söyleneni üstlerine alırlar, kendi fiziksel özelliklerine ve dış görünüşlerine gerektiğinden daha fazla önem verir ve takılırlar. Ailelerin bu genel tepkileri bilerek gençlere anlayışlı ve hoşgörülü davranması bu sıkıntılı dönemin kolay ve rahat geçmesini sağlayacaktır.
