Şehir yaşamı ve ekonomik zorluklar artık kadınların da çalışma hayatına girmelerini getirmektedir. Bu durumda çocuklar nerde kalmaktadır. Genellikle ya anneanne ya da babaannenin yanlarında. Bu doğal bir durumdur. Burada bahsetmek istediğimiz durum annenin ve babanın çalıştığı durumlarda çocuk veya çocuklardan biri, ya küçük olan ya da büyük olan büyükanneye temelli verilir. Bu durumun bir başka şekli de çalışan anne ve baba önce hafta sonları almak üzere çocuklarının büyükanneye bıraktıklarında; işler arttığında hafta sonları bile alamayabilirler. Kısır döngü böyle devam eder. İşte çocuğun cephesinden baktığımızda çocuklar bu durum karşısında üzülürler, terk edildiklerini, baştan atıldıklarını düşünürler. Sonuç olarak sevilmedikleri gibi yanlış bir fikre saplanabilirler. Genel olarak baktığımızda söylenmek istenilen çocuk büyükanneye bırakılmaması değil, ama akşam iş dönüşü anne babalarının yanına alınmalarının çocukların ruh sağlıkları açısından uygun bir tutum olduğudur.

Tabii ki, devletin ve belediyelerin çocuklar için anaokulları ve çocuk yuvaları hizmeti ücretsiz veya ufak ücretlerle her semte ulaşabilmiş olsa bu sorun kendiliğinden ortadan kalkacaktır. Bu konuda devlet, belediyeler, kişilerin çalıştıkları işyerleri ve anne babalar birlikte çalışırlarsa bu konunun korkulduğu kadar zor bir konu olmadığını görülecektir.

Eğer çocuğunuzu büyükanneye bırakmak zorunda iseniz, ona kartlar atın, mektup yazın ve kendi işini yapabilecek yaşa geldiğinde gecikmeden kendi evine almanın yollarını aramaya çalışın. Çocuğunuz, siz ve büyükanne için çıkış yolunu bulabileceksiniz.