İktidarımıza yüklenen muhalefetin tek dayanağı ekonomi ve ekonomideki en hassas nokta olan cari açık.

"Cari açık nedir?" diye bizim mahalle işsizi Muittin''e sordum. "İthalat ile ihracat arasındaki fark yani dış ticaret açığıdır" dedi.

Ben de daha ciddi bir açık maçık sanıyordum.

Muhalefetin bir bardak suda kopardığı fırtınaya iktidarımızın sessiz kalmasına hayret ettim.

Ben ekonomiden sorumlu olsam hemen aşağıdaki tedbirleri devreye sokar ve televizyon ekranlarında parlayan gözlerle halkımızla paylaşırdım.

Var sandığımız hatta "xx tarihinde göklerde olacak milli uçağımız" var mı? Yok. Ama bizim için var çünkü biz hayalimizi gerçek sanıyoruz.

Yerli ve milli otomobilimiz olacaktı hani asfaltı ağlatan cinsten.

Var mı? I ıh, o da yok ama çok da önemli değil. Babalar gibi kurduğumuz hayalimiz var.

Bir ara "Uçak gemimiz denizlerde gezecek" diyorduk. Denizimiz var ama henüz uçak gemimiz yok. Ama olsun, yerli ve milli uçağımız yoksa, uçak gemimiz nasıl olsun ki diye kendimizi avutuyoruz.

Raflardaki fiyatlar düşecekti. Düştü mü?

Düşmedi ama en azından düşmeyen hayallerimize sahip çıktık.

"Batı bizi kıskanıyor" diye ne güzel rüyalar görüyorduk. Uyandık ama gördüğümüz hayaller bizi çok sevmiş olmalı ki yakamızdan düşmek bilmedi.

Benzin fiyatlarında otomatik olarak düşüşler olacaktı beklentimize göre. O da olmadı.

Olmadı diye karaları mı bağladık?

Elbette hayır, karalar bağlamak bir yana, renk renk hayaller kurmaya devam ettik.

İşsizlik azalacak, her mezun iş bulacak umuduyla üniversitelerden mezun olduk. Olduk da ne oldu?

Koca bir işe yaramaz diploma ve kronik işsizliğimiz oldu.

Ben cari açık konusunu ha bire konuşanlara "Cak" diyorum. Yani, Cari Açık Konuşanları.

Bu konuşanları susturmanın yolu karşı CAK. Karşı CAK ne? Cari Açığı Kapatanlar.

Peki, bu cari açığı ebediyen kapatmanın yolu ne?

Yukarıda belirttiğim hayallerin ticaretinin serbest bırakılması.

İşte, ben yetkili olsam, makam koltuğuna oturmaz hayali ihracatı serbest bırakırdım. Dünya piyasalarını hayale, kasamızı da paraya boğardım yeminle.