Aslında bu yazıyı kaleme almanın sırası değildi. Ülkemiz için konuşulacak daha önemli konuların olduğuna inanıyordum. Ta ki, medyada gereksiz insanların üst üste arşlara çıkarılmasına denk gelene kadar.

Artık bardak taştı, bilinçli insanlar olarak toplumsal olaylara hiçbir şekilde reaksiyon veremeyen insanları televizyonlarda, tiyatro perdelerinde, sahnelerde görmek istemiyoruz.

***

Hayır, anlatmaya çalıştığım durumu siyasi olarak algılamayın. İktidar yanlısı bir tutum da sergiliyor olsanız, muhalif partilerden biri oy veriyor da olsanız, en az bir diğeri kadar sizin de gerçek sanatçılara ihtiyacınız var.

Tam da bu nedenle, konuya parmak basmanın önemli olduğuna inanıyorum. Size, ucuz yazarlar gibi eski Türkiye hikâyesi okumayacağım. Ancak eskiden Türkiye'de yayınlanan televizyon dizilerinin, sinema filmlerinin şimdikilerden çok daha iyi olduğunu da söylemeden geçmeyeceğim.

***

"Hiçbir büyük sanatçı, hiçbir zaman çevresindeki şeyleri gerçekten oldukları gibi göremez, eğer öyle olsaydı, sanatçı olamazdı" diyor Oscar Wilde… Aslında bizim de anlatmak istediğimiz bu.

Türk toplumu, boş içeriklerle saatler boyunca televizyon ekranlarına kilitleniyor. Dizi içerikleri aynı, konular birbirini tekrar ediyor. Toplumsal mesaj deseniz, mumla aranır seviyede.

***

Hayır, bu yazıdan sanat sanat için midir, yoksa toplum için midir tartışması çıkarmayacağım. Ancak sanatın, gelişmekte olan toplumlar için vazgeçilmez olduğunu da söylemezsek, büyük bir ihanete yardım etmiş oluruz.

Bu yüzdendir ki, Türkiye'nin gerçek sanatçı ve dizilere, her zamankinden daha fazla ihtiyacı var…

Peki, neydi o diziler veya kimdi o sanatçılar? Bilmiyorum hatırlar mısınız?

***

Ekmek Teknesi'ni bilir misiniz mesela? İstanbul'un eski bir mahallesinin, gerçek olmayan ama gerçek olma arzu edilecek kadar güzel olan masalıdır Ekmek Teknesi...

Neyi anlatır peki? İnsanların, tüm farklılıklara rağmen bir arada yaşayabileceğini anlatır. Toplumların benzerliklerden olduğu kadar, farklılardan da beslendiğini öğütler… Bunu yaparken de oluşacak ahengi gözler önüne sermekten geri durmaz.

***

Ya da Çiçek Taksi'yi hatırlar mısınız? Dizide, insanlık adına verilen öğütleri? Daha sonra efsane 7 Numara'yı hatırlar mısınız? Köyden kente üniversite okumak için gelen gençlerle, daha küçük kent hayatından, daha büyük bir kent hayatına katılarak, aynı çatı altında yaşamaya çalışanların hikâyesi anlatır.

O hikâye Türkiye'nin hikâyesidir aslında. Tüm farklılıklara, kültürel ayrılıklara rağmen, bir çatı altında toplanması zorunlu olan Türkiye'nin hikâyesi anlatılır o dizide. Anlayabilene iyi mesajlar verir, kendi içerisinde tutarlıdır.

***

Daha sonra, Türk tarihinin en uzun soluklu yapımlarından biri olan Bizimkiler'i bilir misiniz? Bizimkiler'in neden bu kadar uzun süre yayınlandığı hakkında fikriniz var mıdır? Onun da hamurunda birbirine saygı yatar, dizide verilen Atatürk mesajı da izleyiciyi daima canlı tutmayı başarmıştır. İnsanlar, kendilerinden haller gördüğü tüm yapımlara sımsıkı bağlanmıştır, Bizimkiler de öyledir.

Ya da, Türk toplumunu resmen özetleyen En Son Babalar Duyar neden bu kadar başarılı olmuştur? Neden hala hafızalarda yer edinir? Bunu merak ettiniz mi hiç? Çünkü toplum, orada da kendisinden bir şeyler bulur. Namusu ile evine ekmek götürmeyi kendine borç bilmiş Mehmet Usta, evinde yaşananları her Türk babası gibi sonradan duyar, evdeki sorunlar önce annenin kulağına gider çünkü… Türk toplumunda anne daha şefkatlidir, baba daha sert.

***

Bu kadarla biter mi?

Sıdıka var, Yılan hikâyesi var, Sihirli Annem var, Kuzenlerim var, Baskül Ailesi var… Kaygısızlar var, Hatırla Sevgili var, Koçum Benim var. Gülbeyaz var. Tatlı Kaçıklar var, Perihan abla var... Sayamadığımız onca güzel yapım var.

Peki şimdi ne yayınlanıyor televizyonlarda?

Aşk, para, kadına şiddet, zenginlik, fakirlik, tüketim, yine tüketim… Gereksiz lakırdılar, sonsuz ihtiyaçlar… Ne yararı var bunların topluma, ne gibi mesajlar veriyor? Koca bir sıfır. Peki neden izliyoruz? Çünkü bunlara ihtiyaç duyan bir toplum haline getirildik.

Çare var mı? Var elbet ama o da başka bir yazının konusu olsun. Bu güzel yazıyı, yukarıdaki güzel dizilere ve o dizilerin aramızdan ayrılan sanatçılarına armağan edelim…