İnsanoğlu varlığının başından bu yana sporla iç içe. İçinde bulunduğu duruma adapte olma ve varlığını sürdürebilmek için insan sürekli kendini geliştirmiştir. Aklın yanında fiziksel olarak ta kendini geliştirmeye çalışan bizler binlerce yıldır sporla beraber varlığımızı sürdürdük. M.Ö''ye dayanan spor tarihine güreşle başladık. Zaman geçtikçe çeşitlenen bu aktivite geniş kitlelere hitap etti. Büyük meydanlarda, arenalarda insanlar çeşitli spor aktiviteleri kapsamında birbiri ile kıyasıya mücadele etti. Günümüzde de spor varlığını oldukça geniş kitleler ile sürdürüyor.
Yüzlerce dala ayrılan sporun artık milyonlarca üyesi ve seyircisi var. Günümüzde en çok yapılan ve takipçisi olan sporlar ise Futbol, Basketbol, Beyzbol, Kriket, Hokey, Voleybol, Tenis olarak sıralanabilir. Bu spor dalları ülke ve kültürel olarak farklı bölgelerde yoğunluk gösterebilmekte. Örneğin 2,5 milyar takipçisi olduğu varsayılan Kriket''in ülkemizde popülerliği oldukça düşük. Ama İngiltere, Hindistan ve Avusturalya gibi ülkelerde oldukça yoğun ilgi görüyor bu spor. Aynı şekilde Hokey''de genellikle kuzey ülkeleri ve ABD''de büyük ilgi görürken dünyanın geri kalan bölgelerinde pek rağbet görmemekte.
Türkiye''de ise Futbol oldukça büyük ilgi görmekte. Açık ara en sevilen ve takip edilen spor dalı olan Futbola oldukça büyük tutku duyuyoruz bu yadsınamaz bir gerçek. Futbola ülke gündemini derinden etkileyebilecek kadar önem veriyoruz. Kitleler takımlarının başarısına göre büyük eylemler ortaya koyabiliyor. Ama 80 milyon nüfus ve bu kadar tutkunun sonucunda bence yeterince iyi takım ve oyuncu piyasaya çıkaramıyoruz. Bende dahil çoğu erkek küçüklüğünde futbolcu olmak istemiştir. Kendine ünlü futbolcuları idol almıştır ve az çok Futbol ile haşır neşir olmuştur. Ama maalesef küçük yaşta başlayan bu sevgi ve ilgiyi profesyonel arenaya taşımak kolay değil. Özellikle ülkemizdeki eğitim sisteminin çocukları spor konusunda desteklememesi hatta çoğu zaman önünde bir engel olması sıkça rastladığımız acı bir gerçek. Futbolda yıllardır alt yapıya çok önem veren Avrupa ülkeleri bu konuda bize oldukça fark attı. Alt yapı ve genç futbolculara yeterince önem gösterilmemesinin ana nedenlerinden biride taraftar. Özellikle üç büyük İstanbul takımının taraftarı bu konuda oldukça sabırsız. Taraftarlar sahada yıldız isim görmek ister. Ama bu talep saha içi ve dışı belli sıkıntılara yol açar. Önce yıldız ismin transfer dedikoduları duyulur. Eğer bu isim taraftar tarafından beğenilirse kulübe yapılan ısrar büyür. Taraftar tarafından sıkışan kulüp yöneticileri transfer için normalde vereceği ücretten fazlasını vermek zorunda kalabiliyor. Gelen yıldız oyuncularda genellikle 32+ yaşında kariyerinin son kontratını yapmaya gelen oyuncular oluyor. Yıllardır süren bir klişe söz vardır bizde ''Bu yıldız isim gençlere örnek olacak, takımdaki gençlerin gelişimini sağlayacak'' diye, ancak ben bu zamana kadar bunun bir faydasını görmedim. Daha çok ismi ve maaş yükü nedeniyle oynayan yıldız isimler genç oyuncuların ilk 11 de forma giymeleri önünde engel teşkil ediyor. Oynayan genç oyuncularda da büyük umut bağlama ve abartı övme durumu yaşanıyor. Özellikle üst üste 2 maç iyi oynayan bir genç futbolcuya taraftarın özellikle sosyal medyadan yaptığı abartılı övgü seli oyuncunun konsantrasyonunu bozarak gelişimine olumsuz etkiliyor. Oyuncular kısa sürede ''oldum'' düşüncesine girip gelişim süreçlerini yavaşlatıyor. Kısacası ülke olarak futbola duyduğumuz bu tutku ve değerin karşılığı bu olmamalı. Çok daha fazla oyuncu çıkarıp Avrupa''nın iyi takımlarına satış yapmalıyız. Kulüp başarısında benzer bir şekilde yükselmeli. Kulüplerimiz yabancı yerli fark etmeden doğru transfer stratejileri yürütüp bunu istikrarlı bir şekilde sürdürmeliler yoksa Avrupa ile olan kalite farkı önü alınamayacak bir şekilde açılacak.
