Bilinçli toplumlar, mazilerinde yer alan gurur verici olayları da, ibret vesikası hadiseleri de unutmayan, onlarla yaşayan toplumlardır.

Ne var ki bizler; başımıza gelenleri çok çabuk unutuyor ama bize millî sevinç yaşatan gelişmelerin rehavetinden ise aynı sürede sıyrılamıyoruz!

Hadi toplumun, geçen zaman içerisinde "unutma" lüksü olabileceğini mazur görelim.

Ya devlet aklı?

Ya devlet hafızası?

Devletin topluma afetleri unutturma lüksü var mı? Dahası, devletin unutma lüksü var mı?

Deprem öldürmez, bina da öldürmez. Binayı ahlaksızca zayıf inşa eden müteahhit, ona onay veren inşaat mühendisi, ruhsat veren belediye, denetlemeyen bürokrat ve imar affı çıkaran siyasetçi öldürür.

Marmara depremi sonrası toplanan deprem vergileri yapı stokunun iyileştirilmesi için kullanılmadı, bambaşka alanlarda harcama yapıldı.

Kentsel dönüşüm depreme dayanıksız yapıların güçlendirilmesi veya yenilenmesi amacıyla değil inşaat sektörü üzerinden rant yaratmak için kullanıldı.

Marmara depremi sonrası uygulamaya konulan yapı denetim sistemi sağlıklı bir mühendislik denetimi yapabilmek için yetersiz kaldı.

Belediye meclislerinin imar planı değişikliklerinin büyük çoğunluğu çarpık kentleşmeye yol açtı.

İmar affı ile binlerce mühendislik hizmeti almamış yapıya ruhsat verilerek sözde güvenli hale getirildi, depreme dayanıksızlığı belli olan yapılar kullanıma açıldı.

Deprem Toplanma Alanı; barınma ihtiyacını karşılayacak şekilde, elektriği, suyu, altyapısı olan çadırların ve konteynerlerin kurulabileceği alanlar olmalı. 5-10 kişinin ayakta beklediği alanlar deprem toplanma alanları olarak belirlendi.

Bütün bunlar da kader planı mı?

Evet, insanın insana, bizim bize yaptığımız kötülükleri kimse yapmıyor!