Von Thünen marj verime eşit bölüşümde emeğin rant tarafından sömürüldüğü düşünce şu şekilde

vardı; Neo-klasik öğretide tam rekabet şartlarında emeğin piyasada belirlenen ücreti, marjinal verimine

eşittir. Bu durumda, azalan getiriye bağlı olarak aynı toprak üzerinde kullanılan emek miktarı arttıkça

marjinal verim, dolayısıyla ücret azalmaktadır. Toprak rantının da oluşumu budur. Thünen’e göre aynı

nitelikteki emek eşit ücret almalı ancak marjinal işçi dışındaki tüm işçiler marjinal işçiden daha büyük

ürün katkısı yapmalarına karşın marjinal işçinin verimine eşit ücret almaktadır.

İşte bu nokta da Thünen tam rekabet piyasasında emeğin sömürülmesinin kaçınılmaz olduğunu

vurgulamıştır. Ancak neo–klasik iktisat her ne kadar, üretim faktörlerinin getirisinin marjinal verimine

göre belirlendiğini benimsese de bunu sömürüye vardırmadı. Yani haklı ve etkinlik için kaçınılmaz

buldu. Tam rekabet şartlarında emeğin sömürülmesi başka argümanlar ile da olsa Marksistlerce de

savunulmuştur.