Keynes'i eleştiren Duesenberry, ise Keynes'in mutlak gelir hipotezine karşılık nispi gelir hipotezi üzerinde durur. Tüketimi gelirin mutlak miktarı belirlemediğini söyler.

O'na göre, asıl önemli olan tüketicinin içinde yaşadığı toplumdaki diğer fertlerin gelir bakımından gösterdiği dağılımda kendisinin bulunduğu yerdir.

Duesenberry, Keynes'i eleştirmekle beraber o da gelir-tüketim ilişkisini ele alarak ortalama tüketim eğiliminin zaman içinde neden düşmediğini açıklamaya çalışmıştır.

Duesenberry, gelirin düşmesi durumunda fertlerin davranışları üzerine bazı tahliller yapmıştır. Depresyon dönemlerinde gelir seviyesi düşer. Bu düşüşün sebepleri arasında mülk gelirinin düşmesi, maaşının düşmesi ve işsizlik sayılabilir.

Yüksek gelir seviyesine sahip olan fertler depresyonla ilgili gelir azalmasından etkilenmezler. Bu durumda da aynı yaşama tarzını sürdürürler. Sadece tasarruflarında bir azalma görülür. Çok zor durumda kalırlarsa dayanıklı tüketim mallarından kısıtlama yaparlar.

Düşük gelir grubundaki fertler ise tasarruf oranları düşük olduğu için işsiz kaldıklarında zor duruma düşebilirler. Ancak bir süre sonra mevcut yaşama tarzını değiştirerek yeni duruma uyum gösterirler.

Görüldüğü gibi nispi gelir hipotezine göre, fertler sahip oldukları ya da bir kez ulaştıkları tüketim düzeyinden vazgeçmek istemezler.