İngiliz klasikleri fizyokratların artık kavramını benimsediler. Yalnız artığı sadece tarımsal üründen değil fakat aynı zamanda sanayi üretiminden de geldiğini öne sürdüler. Artığın büyüklüğü toplam sosyal hasılanın büyüklüğüne bağlı idi. Smith bu toplam hasılayı büyütmeye açıklamalar getirdi. Örneğin, tek üretken olarak tarımı görmez. Sanayinin de bu gelişmeye katkı yapacağını söyler. Ricardo bölüşüm sorununu inceleyerek. Mülk sahipleri sınıfının cebine ulaşan rantı çalışan sınıfların elinden alınmış bir fazla olarak gösterdi. Klasik Liberaller temelde; iyimser ve kötümser olarak ikiye ayrılırlar. İyimser klasik ekonomik düzenin doğal bir ahenk düzeni olduğunu ve devler müdahalesi ile asla bozulmaması gerektiğini savunurlar. Bunu görünmez el gerçekleştirebilecektir. Kötümser ise bu görüşün tersini savunmaktadırlar. Daha sonraları neo-klasik iktisatçılar toplumsal refah için zaman zaman devletin ekonomiye müdahale etmesi gerektiğini savunmuşlardır. Çünkü gerçek yaşamda tam rekabetin gerçekleşmeyeceği içsel ve dışsal ekonomilerin varlığı optimum sosyal refahın sağlanmasında başarılı olunmadığı, bunun için de bazı durumlarda devletin ekonomiye müdahale etmesinin

Kaçınılmaz olabileceğini savunmuşlardır. Ancak buna rağmen genelde ekonominin kendiliğinden dengeye gelişine inanç devam etmektedir. Klasik liberalizmin Adam Smith ile doğduğu kabul edilse de diğer iktisatçılarında önemli katkıları yadsınamaz

KLASİK DEĞER YAKLAŞIMI

Smith’in su ve elmas örnekleri, kullanma ve mübadele değeri farkını verir fakat kullanma değeri üzerinde durmaz. Hatta mübadele değeri için gerekli olmadığını söyler. Ricardo ise kullanım değerinin mübadele değerini belirlediği savını ortaya atmıştır. Neo-klasik iktisat bu iki ayrımı birleştirmiştir

Birinci aşamada emeğin tüm ürünü emeğe aittir. Malları sağlamak için gerekli işgücü miktarı bunların mübadele kuralını belirler. Örneğin bir kunduz avlamak için geyik avlamaya oranla iki kat emek gerekiyorsa bir kunduz iki geyikle mübadele edilmelidir. Adam Smith artığı, emeğin kattığı değerde bulur. Bu anlamda verimli, verimsiz emek ayrımına girer.