Atatürk'ün, ölümle ilgili bir olayına tanık olan çok yakın arkadaşlarından Münir Hayri Egeli aralarında geçen bir anısını şöyle anlatmaktadır.
"Mevsim sonbahardır. Ankara'da Orman Çiftliği'nde idare odasındayız. Çiftlik müdürü Tahsin Bey, yanında Alman mimar ile birçok yeni inşaat projeleri hakkında izahat veriyorlar... Çiftliğin büyütülmesi plânları ele alınıyor, sıra karşıdaki bir tepeciğe geldi. Orası bilmem hangi cins tavuklar için bir tesis yapılması düşünülmüş, Atatürk durdu, sonra;
- Olmaz, Bu tepe için benim başka bir düşüncem var, dedi.
Sonra bana döndü;
-Benim için nasıl bir mezar düşünüyorsunuz?.. diye sordu.
Hepimizin dili tutulmuştu, zannedersem Afet Hanım söze atıldı:
- Böyle güzel bir günde, böyle şeyler nasıl aklınıza geliyor gibi bir cümle söyledi. Atatürk, güldü. O gün bilhassa neşeli, yüzü sıhhat ışıklarıyla nurlanmıştı:
- Ölüm beşeriyetin değişmez kaderidir. Marifet unutulmamaktır. Dedi. Sonra uzun bir süre pencereden dışarı bakarak ilâve etti:
- ŞU TEPEYE BANA KÜÇÜK VE GÜZEL BİR MEZAR YAPILABİLİR, DÖRT YANI VE ÜSTÜ KAPALI OLMASIN!.. ESEN RÜZGARLAR BANA YURDUMUN HER YANINDAN HABER GETİRİR GİBİ KABRİMİN ÜSTÜNDE DOLAŞSIN. KAPISINA GENÇLİĞE HİTABEM YAZILSIN. O TEPENİN OLDUĞU YER YOL UĞRAĞIDIR. HER GEÇEN, HER ZAMAN DUA OKUSUN!..
Orada bulunan herkes susuyordu... Kimsenin bir kelime söyleyecek mecali kalmamıştı. Alman mimar da önüne bakıyordu...
Atatürk; "Mamafih bütün bunlar benim fikrim... Türk milleti elbet bana münasip göreceği şekilde bir yer yapar..." diyerek hüzünlü konuşmayı bitirdi."
Aradan yıllar geçti o tepenin adı hâtıralar tepesi olarak öylece bomboş kaldı. Türk Milleti ebedi atasına layık olduğu Anıtkabir'i dikti.
Bugün Atatürk Orman Çiftliğinin talanına ilişkin haberler canımızı sıkıyor olsa da şimdilik tüm yetkilileri göreve davet ediyoruz. Burası Cumhuriyet değerlerinin simge mekanı ve Atatürk'ün emanetidir. Sahip çıkmak hepimizin görevidir.
