Şükür önemli bir konu.

Başımıza gelen olumsuzlukların temelinde şükretmekten uzaklaşmamız olduğuna inanıyorum.

Evet, hayat şartları zor ama ya daha zor olsaydı diye şükretmeyi unuttuk.

Mesela cebimde para yok ama şükrediyorum.

Neden şükrediyorum peki?

Çünkü pantolonumun cepleri yok.

Cebi olmayan bir pantolon giydiğim için cebimdeki olmayan para da beni germiyor.

Şükürler olsun pantolonu dikerken cebi unutan esnafa.

Onca sene okuyup, atanamadığı için hayıflananlara bakıyorum, üzülüyorum.

Ben de atanamadım ama bunun için de şükrediyorum.

Ya tam atanacakken biri bana "Partiden kimi tanıyorsun?" diye sorsa ve ben de seneler boyunca dirsek çürütmüş biri olarak, torpil nedir bilmeyen biri olarak parti deyince aklına doğum günü partisi gelse ve "Partiden konfetiyi tanıyorum" desem kim bilir nasıl rezil olurdum.

Evet, atanamadım belki ama en azından rezil olmadım şükürler olsun.

"Ne şükür etmesi be? Bildiğin sürünüyoruz" diyen çok tanıdığım var.

Onlar isyan bayrağı açarken ben bir köşede şükretmekle harcıyorum zamanımı.

Ya gerçekten sürünseydim, sürünerek üstümü başımı kirletseydim, o kirli üstümü başımı temizlemek için eve çamaşır makinesi almak zorunda kalsaydım, o çamaşır makinesi eve geldiğinde, daha evveli gün içinde çamaşır yıkadığım leğen gönül koysaydı?

Zaten gönal koyan koymuş, bir de leğen gönül mü koysaydı?

Şükürler olsun ki hiç olmazsa leğen bana küsmedi!

Param ve işim olmadığı için evlenemiyormuşum.

Olabilir. Bu olumsuz durum şükretmeme engel değil, aksine bir vesile.

Param ve işim olmadığı için evlenememektense ya işim ve param olmadığı için evlenemiyor olsaydım?

Çok sevdiğim bir ablamız var mahalleden. O da "Şükür şükür diyorlar, senin de ağzından şükür düşmüyor ama ya ben ne yapayım? Bu yaşa geldim evlenemedim, evde kaldım" dedi.

Ona hemen şükretmesi gerektiğini şu tezimle izah etmeye çalıştım.

"Abla" dedim, "Sen evlenemedin diye düşünüyorsun ama sonuçta evde kaldın. İnsan evlenememiş olsa nasıl evde kalabilir ki? Demek ki senin evin var ki evde kaldın. Oysa evlenememiş biri olmayan evde kalamazdı? Olaya biraz bu açıdan bak" dedim.

O zamandan beridir benimle görüşmüyor, belki açılarla da görüşmüyor.

Bu yazımı da sonuna kadar okuyacak gözleriniz var diye şükredin. Ya gerçeği göremeyen bakan gözlerine sahip olsaydınız?