Baba (oğluna): Gene şeyine mi ettin?

Sonra baba kendi kendine konuşmaya başlar…

Yemin ederim, beni de kendine benzettin be oğlum.

Şey, şey diye diye ben de her şeye şey demeye başladım.

Sahi, sana kim öğretti bu şey kelimesini? Okulda öğrendin desem mümkün değil, daha yaşın 5 ve okula gitmiyorsun.

Sokakta öğrendin desem o da mantıklı değil. Çocukken biz de sokakta büyüdük ama hiç şey demedik. Sokakta küfür öğrenilirdi bizim zamanımızda.

Sadece sen olsan neyse, ablan da öyle. Hatta annene de bulaştırdı ablan.

Dün ablan annesine kısık sesle okuldaki ödevden kırık not aldığını söylüyordu.

Kulak misafiri oldum konu neydi diye. Öğretmen sınıfa "Bir atasözü, deyim bulun ve açıklamasını yapın" diye bir ödev vermiş. Ablan da "Şey adı pul oldu, kız adı dul oldu" sözünü incelemeye almış.

Hoşuma gitti ama öğretmen ödeve bakar bakmaz "Böyle bir atasözümüz, deyimimiz yok" diye kırık not vermiş.

Öğretmen haklı ama oğlum. Sen de, ablan da hep şey diyorsunuz!

Ben ki senelerin biyoloji öğretmeniyim "Şeyli üreme" diyorum konu eşeyli üreme iken.

Televizyondan öğreniyorsunuz desem o da imkânsız.

Bir tek rahmetli Nejat Uygur''un 1990 senesinde sahneye koyduğu "Şeyini şey ettiğimin şeyi" oyunu vardı ama siz onu seyretmediniz. Siz tiyatro deyince aklınıza açık oturumlar, skeç deyince yetkililerin yaptığı açıklamalar gelen bir nesilsiniz.

Hadi oğlum, söyle bana, nerden öğrendiniz bu "Şey" şeyini?

Oğlu cevap verir; "Baba sen Muittin abinin kızına düğünde ne takacağız diye konuşurken annemle, altın yerine -şey- dediniz ya, biz de altın kelimesi yerine şey demeye başladık. -Tam şey bu kadar, çeyrek şey bu kadar, gram şey de bu kadar- deyince biz de şeyi hayatımızda öne çıkardık."

Baba oğluna kızmak bir yana çocuk aklının masumiyetine gülerek saçını okşayacakken karısı seslenir "Hayatım, ben çıkıyorum. Yemeğin şeyini kısık ateşte bıraktım. 10 dakikadan kapa"

Not: "Altın adı pul oldu, kız adı dul oldu" deyimi günümüzde kullanılmasa da derin anlamlı bir sözel zenginliğimizdir.