Bayram gelmiş neyime,

Anam anam garibem,

Kan damlar yüreğime,

Anam anam garibem.

Şanlıurfa yöremize ait buram buram Anadolu kokan ve insanın bam teline dokunan bu türkü, bir yenisine daha kavuştuğumuza şükrettiğimiz, ancak ne yazık ki gelişini sevinçle karşılayamadığımız hatta karşılamaya utandığımız şu mübarek Kurban bayramında, ülkemizin ve İslam dünyasının içinde bulunduğu perişan hale yakılacak ne güzel bir ağıttır.

Gerçekten de ülkemiz ve İslam dünyası, bayram gelmiş neyime dedirtecek bir halde değil mi?

Maddenin mananın önüne geçtiği, kula kulluk etmenin ve kul hakkına riayet etmemenin ahlaki hale geldiği,  adaletin azaldığı, yalana rağbetin doğruya olandan çok olduğu, toplumun ayrıştığı, düşünmenin suç, haksızlık karşısında sessiz kalmamanın ayıp görüldüğü,  yaradandan çok kullarından korkulduğu, insanların ekmeği ile terbiye edildiği, kadına şiddetin ve çocuklara cinsel istismarın moda olduğu ve dinin sermayeye dönüştüğü bir memlekete sen gelmişsin neyimize bayram?

Köleliğin sistem haline geldiği, insanların helal kazanmanın onuru uğruna gecesini gündüzüne katmalarının bedelini canlarıyla ödediği, insan hayatının hiçe sayıldığı bir memlekette, toprak olan o canların öksüz yavruları seni sevinç içinde nasıl yaşasınlar bayram?

Dürüstlük karşısında düzenbazlığın, liyakat karşısında yandaşlığın prim yaptığı ve İslam'ın şartı beş, imanınki altı denilerek her haltın işlendiği bir memlekete sen niye geldin bayram?

Sevginin nefrete, hoşgörünün tahammülsüzlüğe, faziletin ihanete yenildiği bir memleket, seni hak ediyor mu ey mübarek?

Bizde seni kutlayacak hal mi var bayram? Müslüman müslümana düşman, müslüman müslümandan akıtırken kan, bizim seni yaşamaya hakkımız mı var bayram?

Dar-ül İslam'dan kaçıp dar-ül harp yurtlarına akın ederken müminler, sen yine geliyorsun, ne mübareksin! Geldin de açtırdın bayramlık ağzımı. Lakin sen söyle, haksız mıyım bu dediklerimde?