Son günlerde malum olunduğu üzere bir "Sokağa çıkmaya kalkarsanız karşınızda bizi bulursunuz" şeklinde bir gerilim konusu var.
Ben markete gidecektim ama markete gitmek için sokağa çıkmam şarttı.
Ama tırstım. Markete gitmek isterken hapse girerim diye korktum.
Korkum hapse düşmek değil, hapis kantininde marketten alacağımı bulamazsam diye tedirgin oldum.
Ben çözüm odaklı biriyim. "Madem sokağa çıkamıyorum, ben de üst kata çıkarım" dedim.
Böylece apartman içinde üst kata çıktığımı kimse göremeyeceği için rahattım.
8 katlı ve her katında 2 daire olan, en üst katında da kaçak inşa edilen daireyi de katarsak 17 haneli bir apartmanın giriş katındayım.
Öncelikle bilmenizi isterim ki daire kapımdan çıkar çıkmaz "Karşınızda bizi bulursunuz" cümlesindeki "Biz"i göreceğimi sandım.
Ama sadece karşı komşumun daire kapısını gördüm.
"Madem sokağa çıkamıyorum, çıkarsam terörist damgası yiyeceğim, ben de size geldim" dedim.
Kendi nefeslerinden korkan komşularım beni içeri almadan "Madem bize geldin, biz de terörist olarak anılmak istemeyiz bu yaştan sonra" diyerek hep beraber üst kat komşumuza çıktık.
Arkamızda delil bırakmamak için asansöre de binmedik. Sesimizden anlamasınlar diye merdivenlerden çıkarken de ayak parmaklarımızın ucuna basarak çıktık.
Ama ne oldu biliyor musunuz?
Çıktığımız üst kat komşumuz da "Mezun olmasının üzerinden 6 sene geçti ama hâlâ atanamayan bir öğretmen adayı evladımız var. Şimdi toplandığımızı görenler, duyanlar olursa kızımın olmayan kariyeri riske girer" diyerek hep beraber bir diğer komşuya gittik.
Gittiğimiz komşu da "Bu kadar kişiyi evime kabul edemem. Biri duyarsa -bunlar çete oluşturacak- suçlamasıyla hakkımızda soruşturma açar-" diyerek bir diğer komşunun kapısını çaldık.
Kapısını çaldığımız komşu, kapıyı açmadan "Şu an evde yokuz. Siz üst kattaki komşuya gidin, ben de peşinizden gelirim" dedi.
Böyle diye diye çatı katındaki komşumuzun kapısına dayandık.
O da ayrı bir telden çaldı.
"Hava soğuk ama olsun. Apartmanda kapalı kalacağımıza çatıya çıkalım" deyince aklımıza yattı.
En azından kimsenin korkmayacağı, acaba ne derler diye endişe duyulmayacak yeri bulmuştuk damda.
Dama çıktık apartman olarak. Soğuktu, rüzgâr da vardı ama olsun.
"Her şey çok güzel oldu. Apartmanca damda sohbet ederiz" diye düşünürken sokağımızda polis arabaları, ambulans ve itfaiyecileri gördük.
Sadece onlar olsa gene iyi, bir sürü de gazeteci ve kameraman vardı.
Cep telefonlarımızdan son dakika haberlerine bağlanarak canlı yayını açtık.
Haberlerde bizim apartmanı gösterip "İşte, toplu intihar yapacak olanların çatısına çıktığı apartman" diyorlardı.